شيخ سلمان بلخى حنفى در باب 75 ينابيع‏ المودة از ابوالمؤيد موفق‏بن احمد اخطب خطباى خوارزم به سند خودش از عبدالرحمن بن ابى‏ ليلى از پدرش نقل مى‏ نمايد كه گفت:
در روز خيبر رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله عَلَم را به علي بن ابی طالب عليه ‏السلام داد وخداوند به دست آن حضرت فتح [را] نصيب مسلمانان نمود و در غدير خم به مردم شناسانيد على را به اين عبارت كه: «انه مولى كلّ مؤمن ومؤمنة و قال له أنت منّي و انا منك وانت تقاتل على التّاويل كما قاتلت على التنزيل وانت منّي منزلة هارون من موسى و انا سلم لمن سالمك وحرب لمن حاربك وأنت العروة الوثقى وأنت تبيّن ما اشتبه عليهم من بعدى وأنت امام وولّي كلّ مؤمن ومؤمنة بعدي وانت الّذي انزل اللّه‏ فيه «وَ أَذانٌ مِنَ اللّه‏ِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ» وانت الاخذ بسنّتي وذاب البدع عن ملتى وانا اوّل من انشق الأرض عنه وانت معي في الجنّة و اوّل من يدخلها انا و انت و الحسن و الحسين و فاطمة و ان اللّه‏ اوحى اليّ ان اخبر فضلك فقمت به بين الناس وبلغتهم ما امرنى اللّه‏ بتبليغه وذلك قوله تعالى «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» إلى آخر الاية.» (1)
آن‏گاه فرمود: ياعلي اتق الضغائن الّتي هي في صدور من لا يظهرها الا بعد موتى اولئك يلعنهم اللّه‏ ويلعنهم اللاّعنون ـ ثمّ بكى صلى اللّه‏ عليه وآله وسلم وقال أخبرني جبرئيل أنّهم يظلمونه بعدي وانّ ذلك الظّلم يبقى حتى إذا قام قائمهم ـ وعلت كلمتهم واجتمعت الامة على محبتهم وكان الشانى لهم قليلا والكاره لهم ذليلا ـ وكثر المادح لهم ـ وذلك حين تغيرت البلاد وضعف العباد واليأس من الفرج ـ فعند ذلك يظهر قائم المهدي من ولدي يقوم يظهر اللّه‏ الحقّ بهم ويخمد الباطل باسيافهم ويتبّعهم النّاس راغباً اليهم او خائفاً ـ ثمّ قال معاشر الناس ابشروا بالفرج فان وعد اللّه‏ حقّ لايخاف ـ وقضائه لا يرد وهو الحكيم الخبير وان فتح اللّه‏ قريب.(2)
براى خاتمه مطلب، خبرى نثار روح احمد امين و مردوخ (مردود) و منكرين ظهور حضرت مهدى ـ عجل‏ اللّه‏ تعالى‏ فرجه ـ مى ‏نماييم و اين خبرى است كه شيخ ‏الاسلام حموينى در فرائد السمطين (3) از محدث فقيه شافعى ابراهيم بن يعقوب كلابادى بخارى وخواجه كلان شيخ سليمان بلخى حنفى در ينابيع المودة (4) از جابر بن عبداللّه‏ انصارى نقل مى نمايد كه رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه‏ و‏ آله فرمود:
من أنكر خروج المهدى فقد كفر بما انزل على محمد صلى اللّه‏ عليه و سلم.
*************************
1-به درستى كه على بن ابى ‏طالب عليه‏ السلام اولا به تصرف بر هر مؤمن و مؤمنه است. آن گاه فرمود به على عليه ‏السلام تو از منى و من از تو؛ جنگ مى‏ كنى بر تأويل قرآن هم‏چنانى كه من جنگ كردم بر تنزيل (قرآن) و تو از من به منزله هارونى از موسى و من در سلم و سلامتم با كسى كه با تو از در سلم و سلامت باشد و در جنگم با كسى كه با تو در جنگ است و تويى عروة ‏الوثقى و تويى بيان‏ كننده هر چيزى كه مشتبه مى شود بر آنها بعد از من و تويى امام و ولى هر مؤمن و مؤمنه بعد از من (اين كلمه بعدى كه در بسيارى از اخبار رسيده براى اهل بصيرت و انصاف واضح مى ‏نمايد كه كلمه مولا به معناى اولا به تصرف است نه به معناى محب و ناصر كه اهل‏ تسنن گمان نموده ‏اند و اگر به معناى محب و ناصر بود جمله بعدى معنى نداشت؛ زيرا دوستى على و نصرت او در حيات و ممات پيغمبر بايستى عملى باشد نه فقط بعد از پيغمبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله او را دوست بدارند و يارى بنمايند. پس كلمه مولا به معناى اولا به تصرف است كه در زمان حيات رسول‏ اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏ آله خود اولا به تصرف است و بعد از وفات آن حضرت اين مقام مقدس را على عليه ‏السلام واجد است).
و درباره تو نازل گرديده (آيه 3 سوره 9، توبه) يعنى ندايى است از خدا و رسول سوى مردم روز حج اكبر (اشاره است به بردن على عليه ‏السلام آيات اول سوره برائت را و قرائت نمودن بر اهل مكه) و تويى عمل‏ كننده به سنت من و برطرف ‏كننده بدعت ‏ها از امت من و من اول كسى بودم كه بدعت ‏ها را برطرف نمودم و تو با منى در بهشت و اول كسى كه وارد بهشت مى ‏شود من و تو و حسن و حسين و فاطمه عليهم ‏السلام هستيم و خداوند وحى نمود كه فضيلت و مقام تو را خبر دهم؛ پس برخاستم بين مردم (در روز غدير) و رسانيدم به آنها آن‏چه را كه خداوند به من امر نموده بود. تبليغ او را اين است (معنى) فرموده حق‏ تعالى كه: اى پيغمبر و رسول (مكرم) برسان (به مردم) چيزى را كه نازل گرديده به تو از جانب خدا تا آخر آيه شريفه (ينابيع ‏المودة، ج 3، ص 277).
2-يا على! بپرهيز از كينه‏ هايى كه در سينه‏ ها پنهان است و ظاهر نمى ‏كنند آن را مگر بعد از مردن من. آنها كسانى هستند كه لعنت مى ‏كند آنها را خدا و هر لعنت ‏كننده! پس گريه كرد پيغمبر و فرمود كه جبرئيل مرا خبر داده است كه آنها ظلم مى‏ كنند به على و اهل‏ بيت من و اين ظلم باقى مى‏ ماند تا آن كه قيام نمايد قائم آل محمد و بلند شود سخن آنها و اجتماع نمايند امت من بر دوستى آنها و دشمن آنها كم باشند و كاره و بى ‏ميل به آنها ذليل باشند و زياد شود مدح ‏كنندگان آنها و آن در زمانى خواهد بود كه شهرها تغيير پيدا مى‏ نمايد و مردم ضعيف گردند و از فرج ظهور مأيوس شوند. پس در آن وقت ظاهر مى‏ گردد قائم مهدى از فرزندان من و قيام مى‏ نمايد و ظاهر مى‏ كند خداوند به آل محمد عليهم‏ السلام حق را و به شمشيرهاى آنها باطل را از ميان مى ‏برد و مردم چه با كمال رغبت و ميل و چه با خوف و ترس تبعيت مى ‏نمايند آنها را. پس از آن فرمود: «اى گروه مردم بشارت باد شما را به فرج. پس به درستى كه وعده خداوند حق است و رد نمى‏ شود قضاى او و اوست حكيم و داناى آگاه. به درستى كه فتح خداوند نزديك است.» ينابیع ‏المودة، ج 3، ص 279.
3-فرائدالسمطين، ج 4، ص 332، ح 562.
4-كسى كه منكر خروج حضرت مهدى باشد، محققا كافر است به آن‏چه نازل گرديده بر محمد صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏ آله ينابيع ‏المودة، ج 3، ص 295.

نوشتن دیدگاه