و اما دليل ديگر شما استنادا به قول خليفه عمر كه گفته نبوت و سلطنت در يك خانواده جمع نمى‏ شود نيز مردود است، به نص صريح آيه 54 سوره 4 (نساء) كه مى ‏فرمايد: «أَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللّه‏ُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكا عَظِيما».(1)
پس به حكم اين آيه شريفه، اين دليل شما مردود است و قطعا اين حديث ضعيف، و بلكه از موضوعات است كه به خليفه عمر نسبت داده ‏اند؛ چه آن كه هرگز رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله برخلاف نص صريح قرآن كريم سخنى نفرمايد و اين آيه خود ادلّ دليل است بر اين كه نبوت و سلطنت ممكن است با هم جمع گردد (چنان‏چه در آل ابراهيم و ديگران جمع گرديد).
علاوه بر اين، مقام خلافت جزيى از اجزاى نبوت است، بلكه خاتمه مقام نبوت است [و] سلطنت و پادشاهى نيست كه شما بگوييد در يك خانواده جمع نمى ‏شود.
اگر جناب هارون عليه السلام برادر حضرت موسى عليه السلام از خلافت موسى بركنار است، على عليه السلام هم بايد از خلافت خاتم‏ الانبياء صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله بر كنار باشد و چنان‏چه نبوت و خلافت در موسى و هارون عليهماالسلام جمع شد به حكم قرآن، قطعا در محمد و على عليهماالسلام هم جمع مى‏ شود، به مناسبت حديث منزلت كه در ليالى قبل عرض كردم. پس اين حديث شما قطعا از موضوعات اموى‏ ها و مجعول و مردود است و از همه طرف غير قابل قبول است.
و اگر نبوت و خلافت (يا به قول خليفه عمر سلطنت) در يك جا جمع نمى‏ شود، پس چرا در مجلس شوراى ديكتاتورى، خليفه عمر، على عليه السلام را نامزد خلافت نمود. بعد هم در مرتبه چهارم، شما آن حضرت را به خلافت قبول داريد.
عجبا! نبوت با خلافت بلافصل (به وضع حديثى) جمع نمى ‏گردد، ولى با خلافت مع ‏الفصل جمع مى ‏گردد!
چشم باز و گوش باز و اين عمى

به علاوه رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله صريحا مى‏ فرمايد: «هر راهى كه على مى‏ رود برويد نه راه ديگران را.»
شما مى ‏گوييد: نبوت و سلطنت در يك خانواده جمع نمى شود و حال آن كه آن حضرت پيروى از عترت خود را بر امت واجب قرار داده و مخالفت آنها را گم‏راهى و ضلالت صرف دانسته، به صريح حديث معتبر متفق ‏عليه فريقين كه در شب‏ هاى گذشته با ذكر اسنادش به عرضتان رسانيدم كه در دفعات متعدده فرمود: انى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه‏ و عترتى اهل بيتى. ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابدا.(2)
همان قسمى كه در پيش ‏آمد طوفان به امر حضرت نوح عليه السلام هركس در كشتى ساخته آن حضرت نشست؛ نجات يافت و هركس تخلف نمود، هلاك گرديد، ولو فرزند صلبى خود آن حضرت، در اين امت مرحومه هم خاتم ‏الانبياء صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله عترت و اهل‏ بيت خود را به منزله كشتى نوح معرفى فرموده كه در پيش‏آمدها و اختلافات، دست به دامان فكر و علم و عقل و ظاهر و باطن اين خانواده بيندازند تا نجات پيدا كنند و اگر تخلف نمايند مانند تخلف ‏كنندگان از كشتى نوح، هلاك خواهند شد (چنان‏چه در (جلسه دوم) مشروحا نقل نموديم).
پس روى اين قبيل نصوص صريحه و قواعد جليه، بايستى امت مرحومه در پيش ‏آمدها و اختلافات، از رأى عترت و اهل‏ بيت آن حضرت استفاده كنند و قطعا اميرالمؤمنين على بن ابى‏ طالب عليه السلام فرد اكمل از عترت و اهل ‏بيت آن حضرت بوده، به اضافه مزاياى ديگر از علم و عمل و اوامر اكيده پيغمبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله. پس چرا ساعتى تأمل نكردند و آن حضرت را خبر ندادند تا از نظر و فكر و رأى صائب آن حضرت استمداد نمايند؟!
قطعا رمزى در كار بوده كه اهل علم و عقل و انصاف مات و مبهوتند، وقتى منصفانه قضاوت مى‏ نمايند، به عمق حقيقت مى ‏رسند و كوركورانه راهى را كه پيشينيان رفته ‏اند ،نمى‏ روند و مى ‏فهمند كه بازیگران سياسى براى آن كه على عليه السلام را از حق ثابت خود بركنار كنند، عجله و شتاب نموده، بدون حضور آن حضرت و ساير اصحاب و اهل تقوا ابى‏ بكر را به رأى خلافت قرار دادند.
شيخ : به چه دليل شما مى‏ فرماييد كه فقط بايد پيروى از على بن ابى‏ طالب ـ كرم‏ اللّه‏ وجهه ـ نموده و آرا و اجماع صحابه ـ رضى ‏اللّه‏ عنهم ـ را در پرده محاق گذارد.
*************************
1-آيا حسد مى‏ ورزند مردم به آن‏چه خدا آنها را به فضل خود برخوردار نموده. پس به تحقيق ما بر آل ابراهيم كتاب و حكمت فرستاديم و به آنها ملك و سلطنت بزرگ عطا كرديم.
2-به درستى كه من دو چيز بزرگ نفيس ميان شما گذاردم كه اگر به هر دوى آنها تمسك جوييد، هرگز گم‏راه نشويد؛ يكى قرآن مجيد و ديگرى عترت منند. مراجعه شود به جلسه سوم.

نوشتن دیدگاه