داعى : عرض كردم جهت ضيق وقت به اختصار كوشيدم و از نقل اخبار مفصل خوددارى نمودم والا اخبار در اين باب بسيار است؛ براى نمونه و پى بردن به اين كه شيعيان موحد و معتقد به روز جزا، دروغ نمى‏ گويند و جعل نمى‏ نمايند و غرض شخصى هم با احدى ندارند، خوب است آقايان مراجعه فرماييد به كتاب اثبات‏ الوصية تأليف عالم فاضل مورخ شهير مقبول‏ القول فريقين (شيعه و سنى) ابى الحسن على بن الحسين مسعودى صاحب مروج ‏الذهب متوفاى سال 346 قمرى كه شرح قضاياى آن روز را مفصل مى‏ نويسد تا آن‏جا كه گويد: فهجموا عليه واحرقوا بابه واستخرجوه منه كرها وضغطوا سيدة النساء بالباب حتى اسقطت محسنا.(1)
پس بدانيد كه از جعليات شيعه نيست، بلكه آن‏چه واقع شده، ضبط در تاريخ است و تاريخ هرگز گم نخواهد شد. اگر بعضى ملاحظه ‏كارى كنند و خوددارى از ثبت آن نمايند، مردمان منصف ديگرى هستند كه ثبت مى ‏نمايند.
قضيه سقط جنين اظهر من ‏الشمس در تاريخ است؛ منتها بعضی از علماء حبا لخلفائهم، پرده‏ پوشى و سكوت نمودند؛ مع‏ ذلك گاهى بى ‏اختيار حقيقت به زير قلمشان آمده و شاهد صادق بر اثبات مدعاى ما گرديده.
مراجعه فرماييد به آخر شرح نهج ‏البلاغه تا مطلب بر شما واضح گردد كه ابن ‏ابى‏ الحديد نوشته: «وقتى براى استاد خود ابى‏ جعفر نقيب، شيخ معتزله، نقل نمودم كه وقتى خبر به رسول خدا دادند كه هبار بن اسود با نيزه به هودج زينب دختر شما حمله برد و زينب از ترس بچه سقط كرد،(2) حضرت خون او را مباح نمود.
ابى جعفر گفت: لو كان رسول‏ اللّه‏ حيا لاباح دم من ورع فاطمة حتى القت ذابطنها.» (3)
و نيز صلاح‏ الدين خليل بن ابيك‏ الصفدى در وافى بالوفيات ضمن حرف الف، كلمات و عقايد ابراهيم بن سيار بن هانى بصرى معروف به نظام معتزلى را نقل نموده تا آن‏جا كه گويد: «نظام گفته است: ان عمر ضرب بطن فاطمة يوم البيعة حتى القت المحسن من بطنها.» (4)
پس بى ‏جهت آقايان تبعا للاسلاف، جامعه شيعه را متهم نسازيد و در نزد عوام بى‏ خبر ما را مقصر قلمداد نكنيد كه گمان نمايند اين اخبار را شيعيان جمع نمودند و بر آنها امر را مشتبه كنيد و بگوييد خلفاى ما به على عليه ‏السلام و فاطمه عليهاالسلام آزارى ننمودند، بلكه آنها خود راضى به خلافت خلفا بودند.
قضيه آتش و جبر و اجبار و اكراه و توهين به على و بنى ‏هاشم براى بيعت و سقط جنين و ساير مظالم، در كتب معتبره علماى باانصاف خودتان ضبط است. اگر اعتراضى داريد به بلاذرى و طبرى و ابن‏ خزابه و ابن‏ عبدربه و جوهرى و مسعودى و نظام و ابن‏ ابى‏ الحديد و ابن‏ قتيبه و ابن‏ شحنه و حافظ ابراهيم و امثالهم بنماييد كه چرا در كتاب ‏هاى خود نوشته و در اشعار خود سرودند و ما آن‏چه مى‏ گوييم با سند ثابت و مسلم نه روى هواى نفس و تعصب جاهلانه جعل اخبار بنماييم.
حافظ : اصلاً نقل اين قبيل اخبار چه نتيجه دارد؟ قطعا جز توليد نقار و نفاق و دوييت فايده ‏اى بر آنها مترتب نيست.
*************************
1-پس هجوم آوردند بر على عليه‏ السلام و در خانه‏ اش را سوزانيدند و آن حضرت را با اكراه و اجبار از خانه بيرون كشيدند و سيده زنان فاطمه عليهاالسلام را ميان در و ديوار فشار دادند تا محسن خود را سقط كرد. (اثبات‏ الوصية، ص 143).
2-زينب دختررسول‏ اللّه‏ صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله عيال پسر خاله ‏اش ابوالعاص بن ربيع بن عبدالعزى بود. در جنگ بدر ابوالعاص اسير شد با اسراى بسيار از كفار. بنا شد مشركين فدا بدهند و خود را خلاص كنند. ابوالعاص پيغام داد براى زينب كه فديه براى او بفرستد. بى ‏بى مالى تهيه كرد با گردن‏بند مرواريدى كه با عقيق يمانى و ياقوت رمانى مرصع بود و از مادرش خديجه به او رسيده بود، فرستاد خدمت پيغمبر. رسول ‏اللّه‏ محزون شد. امت براى خاطر آن حضرت از فديه گذشته و ابوالعاص را آزاد نمودند. پيغمبر فرمود به ابى‏ العاص كه چون زينب بر تو حرام است او را روانه مدينه نما. قبول نمود.
حضرت، زيد بن حارثه پيرمرد را با او روانه نمود كه زينب را بياورد. چون مشركين فهميدند كه زينب را حركت دادند، جمعى به اتفاق ابوسفيان حركت كردند [و] در ذى‏ طوى به آنها رسيدند. هبار بن اسود با نيزه به هودج زينب زد كه سر نيزه به پشت بى ‏بى رسيد. بى ‏بى زينب وحشت كرد و از ترس بچه ‏اى كه در رحم داشت، سقط نمود. وقتى زينب به مدينه آمد و براى رسول ‏اللّه‏ نقل نمود، حضرت فوق العاده محزون شد و خون هبار را مباح نموده و امر نمود دست و پاى او را قطع نموده، به قتل رسانند.
3-اگر رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله زنده بود، حتما مباح مى‏ كرد خون كسى كه فاطمه عليهاالسلام را ترسانيد تا آن كه بچه ‏اش محسن سقط گرديد. (شرح نهج ‏البلاغه، ج 14، ص 193).
4-يعنى روز بيعت عمر چنان به شكم فاطمه عليهاالسلام زد كه محسن از شكمش ساقط گرديد. اين جلد وافى بالوفيات خطى در كتاب‏خانه ملى حاجى حسين آقا ملك در تهران موجود است. (وافى بالوفيات، ج 6، ص 15).

نوشتن دیدگاه