داعى : اين جمله اى كه راجع به بدعت عزادارى آل محمد و عترت طاهره رسول اكرم صلى الله عليه و آله و زيارت قبور آنها فرموديد، قطعا سرچشمه از عقايد نواصب و خوارج گرفته و علماى اهل تسنن هم عادتا پيروى از آنها نموده اند، بدون آن كه فكر كنند بدعت آن چيزى است كه دستورى از جانب خدا يا پيغمبر و يا اهل بيت آن حضرت كه عديل القرآنند، درباره آن نرسيده باشد و حال آن كه در اخبار راجع به گريستن و زيارت آن حضرت، علاوه بر آن كه در كتب معتبره شيعه متواترا رسيده، در كتب معتبره خودتان و مقاتلى كه علماى بزرگ جمهور نقل نموده اند، موجود است كه به بعض از آنها قبلاً اشاره نموديم، اينك به واسطه ضيق وقت راجع به زيارت به نقل خبر معروفى كه در تمام مقاتل و كتب حديث ثبت شده است، اكتفا مى نماييم.
يك روز رسول اكرم صلى الله عليه و آله در حجره ام المؤمنين عايشه تشريف داشتند. حسين عليه السلام وارد شد. پيغمبر صلى الله عليه و آله او را در آغوش محبت كشيد و بسيار بوسيد و بوييد. عايشه عرض كرد: «پدر و مادرم فداى تو باد چقدر حسين را دوست مى دارى!» حضرت فرمود: «مگر نمى دانى كه او پاره جگر و ريحانه من است.» آنگاه آن حضرت گريست، عايشه از سبب گريه سؤال نمود. فرمود: «جاى شمشيرها و نيزه ها را مى بوسم كه بنى اميه بر حسينم مى زنند.» عايشه عرض كرد: «مگر او را مى كشند؟» فرمود: «آرى با لب تشنه و شكم گرسنه شهيد مى كنند. شفاعت من هرگز به آنها نمى رسد، خوشا به حال كسى كه بعد از شهادت او را زيارت كند!» عايشه عرض كرد: «يا رسول اللّه، براى زائر او چه اجرى خواهد بود؟» فرمود: «اجر يك حج من.» عايشه از روى تعجب عرض كرد: «يك حج شما!» فرمود: «ثواب دو حج من.» عايشه تعجب كرد. حضرت فرمود: «ثواب چهار حج من.» پيوسته عايشه تعجب مى نمود و پيغمبر صلى الله عليه و آله ثواب را زياد مى نمود تا رسيد به جايى كه فرمود: «عايشه هر كس حسين عليه السلام مرا زيارت كند، خداوند ثواب نود حج و نود عمره مرا در نامه عمل آن زائر مى نويسد.» ديگر عايشه سكوت كرد.(1)
شما را به خدا آقايان انصاف دهيد! چنين زيارتى بدعت است كه مورد توجه و سفارش رسول اللّه باشد. قطعا مخالفت با زيارت و رفتن مجالس عزاى آن حضرت و تعبير به بدعت نمودن، دشمنى با آن حضرت و اهل بيت طاهرينش عليهم السلام مى باشد.
*************************
1-معجم الكبير، ج 3، ص 107.
در ثواب و فوايد زيارت
- بازدید: 5901