ابوالفرج اصفهانى در كتاب مقاتل الطالبيّين خود آورده است:
روش و اخلاق امام موسى كاظم عليه السلام چنين بود كه اگر كسى پشت سر حضرتش حرفى زشتى مى زد و بدگوئى مى كرد، امام عليه السلام اظهار ناراحتى نمى كرد، بلكه هديه اى برايش مى فرستاد.
همچنين مورّخين در كتابهاى مختلفى آورده اند:
يكى از فرزندان عمر بن خطّاب هرگاه امام كاظم عليه السلام را ملاقات مى كرد، به امام علىّ عليه السلام دشنام و ناسزا مى گفت و بدين شيوه حضرت را مورد آزار و اذيّت قرار مى داد. و مرتّب دوستان و اطرافيان حضرت مى گفتند: يا ابن رسول اللّه! اجازه فرمائيد تا او را مجازات و نابود كنيم، و ليكن امام عليه السلام از اين كار جلوگيرى مى نمود؛ و مانع مجازات او مى گرديد. روزى حضرت از دوستان خود پرسيد: محلّ كار اين شخص ‍ كجاست؟ و چه مى كند؟
عرضه داشتند: در اطراف مدينه مزرعه اى دارد، روزها در آنجا مشغول كشاورزى است. حضرت سوار مركب الاغ خود شد و به سوى مزرعه آن شخص بد زبان، رهسپار گشت؛ و چون به مزرعه رسيد، با الاغ وارد زراعتها و محصول او گرديد.
آن شخص با ديدن چنين صحنه اى، فرياد كشيد: زراعت ما را لگدمال نكن؛ ولى حضرت به راه خود ادامه داد تا نزديك او رسيد و سپس از الاغ پياده شد و كنارش نشست و با او مشغول شوخى و مزاح گرديد؛ و بعد از آن فرمود: چقدر براى اين زراعت هزينه كرده اى؟
گفت: صد دينار، حضرت فرمود: براى درآمد و سود از آن، چه مقدار آرزو و اميد دارى كه بهره ببرى؟
در پاسخ گفت: علم غيب نمى دانم، حضرت فرمود: پرسيدم: چه مقدار آرزومندى؟
آن شخص گفت: دويست دينار. امام عليه السلام سيصد دينار به او داد و با ملاطفت فرمود: درآمد زراعت هم مال خودت باشد. ناگاه آن شخص با مشاهده چنين برخورد، تعجّب كرده؛ و پيشانى حضرت را بوسيد و از جسارتهاى گذشته خود عذرخواهى كرد.
و چون شب هنگام نماز فرا رسيد و مردم به مسجد آمدند، ديدند آن شخص پشت سر امام عليه السلام نماز جماعت مى خواند.
پس از آن، حضرت به دوستان خود فرمود: حال اين كار و روش صحيح بود، يا آنچه كه شما پيشنهاد مى داديد؟!(1)
---------------------------------------
1-إرشاد: 297، س 1، اءعيان الشّيعة: ج 2، ص 7، بحارالا نوار: ج 48، ص 102، ح 7، مناقب ابن شهرآشوب: ج 4، ص 319، دلائل الا مامة: ص ‍ 311، س 1، كشف الغمّة: ج 2، ص 288، مدينة المعاجز: ج 6، ص 192، ح 1936.
------------------------------
مؤلف: عبد الله صالحى

نوشتن دیدگاه