عباس اي مقام تو فوق مقام ها
از عطر جانفزاي و لاي تو حوريان
تو مظهر خدا و ثناگوي حضرتند
باب الحوائجي و اباالفضل كنيتي
در روز حشر غبطه بجاه تو مي‌برند
از ساكنان عرش و سماوايتان مدام
شمس هدي و ماه بني هاشمی بلي
در مكتب وفا و ادب راه و رسم تو
در گلشن محبت گلبرگ معرفت
سقاي كربلا و علمدار شاه دين
با كام تشنه آب ننوشيدي از فرات
افسوس شدو اميد تو از آب نااميد
دستت جدا شد از تن و دست خدا شدي
معصوم نيستيّ و ز معصوم كم نئي
مشرك نيم تو مظهر آيات داوري
تو عبد صالحي و خدايي ز بندگيت
ميلاد تست چارم شعبان بيست و چار
مام نمونه حضرت ام البنين
زهرا ترا ستود و چو فرزند خويش خواند
در روز طف حسين(ع) پناهنده شد بتو
اي كاشف كروب حسيني بتو پناه
دنياست دام و دانه و دل مرغ بي تميز
ما را هواي نفس بدر ميبرد ز راه
طاعت كه شد زروي ريا سودمند نيست
بايد پناه برد بدرگاه آن امام
اي كاش مهدي آيد و با ذوالفقار عدل
از بهر دفع ظلم كند پاي در ركاب
يا رب بحق خون شهيدان راه دين
يا رب به سيدالشهداء فخر عالمين
يارب به آن اسير كه بعد از برادرش
بعد از شهادتامر اسارت اگر نبود
يا رب بحق غربت مسلم كه در خبان
يا رب بحق كودك شش ماهه‌اي كه هست
يا رب بحق ساقي كوثر وليّ كلّ
ما را بدوستي علي استوار دار
وين تاج افتخار كه باشد غلاميش
باري كشيد مدح ابوالفضل تا كجا
(دريا) بنام نامي او ختم كن سخن
طبعم ملول بود زناسازي كلام
---------------------------------
شعری از سید رضا بهشتی
