جمعى از موثقين نقل كرده اند: هنگامى كه حره دختر حليمه سعديه (خواهر رضاعى رسول اكرم صلى الله عليه و آله) بر حجاج بن يوسف ثقفى وارد شد و در برابر او قرار گرفت، حجاج پرسيد: آيا تو حره، دختر حليمه سعديه هستى؟ گفت: فراسة من غير مؤ من؛ در عين حالى كه مؤ من نيستى ولى خوب فهميدى (چون مؤ من فراست دارد و با زيركى حدس مى زند) حجاج گفت: خدا،تو را فرستاده است. شنيده ام، كه تو على را از ابوبكر و عمر و عثمان برتر ميدانى و او را ترجيح مى دهى؟ حره گفت: هر كس كه گفته من، فقط آن حضرت را بر اين سه نفر ترجيح مى دهم، دروغ گفته است.
حجاج گفت: پس غير از اين ها، او را از چه كسانى برتر مى دانى.
حره گفت: من اميرالمؤ منين عليه السلام را بر آدم و نوح و لوط و ابراهيم و داود و سليمان و عيسى ترجيح مى دهم. حجاج گفت: واى بر تو! حضرت را بر صحابه كه ترجيح مى دهى. هيچ، بر هفت نفر از انبياى اولوالعزم نيز ترجيح مى دهى؟ اگر دليل و برهان بر گفتارت نياورى، تو را خواهم كشت. حره گفت: من او را ترجيح نداده ام؛ بلكه خداى تبارك و تعالى او را ترجيح داده است، آنجا كه در قرآن مجيد درباره آدم فرموده است: (و عصى آدم ربه فغوى) (1)؛ آدم مخالفت كرد با پروردگارش، پس گمراه شد، و درباره على عليه السلام فرموده است: (و كان سعيكم مشكورا) (2) سعى و كوشش شما در نزد خدا محفوظ است و پاداش دارد. حجاج گفت: احسنت يا حرة! ولى چرا على را بر نوح و لوط ترجيح مى دهى و افضل مى دانى؟
حره گفت: خداوند درباره آنان فرموده:
ضرب الله مثلا للذين كفروا و امراءت نوح و امراءت لوط كانتا تحت عبدين من عبادنا صالحين فخانتاهما فلم يغنيا عنهما من الله شيئا و قيل ادخلا النار مع الداخلين (3).
خداوند براى كسانى كه كافر شدند، به زن نوح و لوط مثال مى زند، كه همسران دو بنده صالح، از بندگان ما بودند. پس به آنان خيانت كردند، و ارتباطشان با نوح و لوط هيچ سودى براى آنان نداشت و گفته شد همراه با ديگر كافران، داخل آتش شويد. ولى على بن ابيطالب عليه السلام ازدواجش در آسمان، زير درخت سدرة المنتهى منعقد شد و همسرش دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله فاطمه زهرا عليها السلام - است كه خشنودى خدا در خشنودى او است و غضب خدا در غضب او.
حجاج گفت: احسنت، ياحرة! خوب، بگو بدانم چرا على را بر پدر انبياء حضرت ابراهيم خليل الله برتر ميدانى؟
حرة گفت: خداى متعال او را برتر دانسته؛ زيرا درباره ابراهيم مى فرمايد:
و اذ قال ابراهيم رب ارنى تحى الموتى قال اولم تؤ من قال بلى ولكن ليطمئن قلبى (4).
به خاطر بياور آن زمان را كه ابراهيم گفت: پروردگارا! به من نشان بده كه چگونه مرده را زنده مى كنى، خطاب رسيد: مگر ايمان، نياورده اى؟ گفت: بلى ولى مى خواهم كه اطمينان پيدا كنم و به چشم ببينم.
بسى فرق است ديدن تا شنيدن
ولى مولاى من - اميرالمومنين عليه السلام - درباره اين موضوع كلامى دارد كه هيچ كس از مسلمانان شكى در آن ندارد. آن جا كه فرمود:
لو كشف الغطاء ما ازددت يقينا؛ اگر پرده ها برداشته شود بر يقينم افزوده نخواهد شد.
(زيرا يقين من به نهايت رسيده است) و اين گفتارى است كه هيچ - نه از پيش حضرت و نه بعد از او - به آن اقرار نكرده است.
حجاج گفت: احسنت، يا حرة.
خوب، به چه سبب، على را برتر از موسى - كليم الله - مى دانى؟ناگفته نماند كه در ابتداى داستان در كلام حره، نام موسى نبود بلكه هفت نفر بودند حرة گفت: خداوند درباره موسى فرموده است: (فخرج منها خائفا يتقرب) (5) هنگامى كه موسى دشمن خود را در آن شهر (كه گويا پايتخت مصر بوده) كشت، پس در حال ترس از آن شهر خارج شد و منتظر خبرهاى جديد شد. ولى على بن ابيطالب عليه السلام در ليلة المبيت در رختخواب رسول اكرم صلى الله عليه و آله تمام شب را خوابيد و هيچ نترسيد و خداوند در حق او فرمود: و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله (6)كسانى از مردم، جان خود را در برابر رضاى خدا معامله مى كنند.
حجاج گفت: احسنت يا حره!
خوب، بگو چرا على را بر داود و سليمان ترجيح مى دهى و برتر مى دانى؟
حرة گفت: خداى بزرگ او را برتر دانسته كه درباره داوند فرموده است:
يا داود انا جعلناك خليفة فى الارض فاحكم بين الناس بالحق و لاتتبع الهوى فيضلك عن سبيل الله (7).
اى داود! ما تو را خليفه و جانشين در زمين قرار داديم پس در بين مردم به حق قضاوت كن و از هواى نفس پيروى نكن تا آن كه از راه خداوند بزرگ گمراه نشوى.
حجاج گفت: قضاوت داود درباره چه بود؟ حره گفت: درباره دو مرد كه يكى باغ انگور داشت و ديگرى گله گوسفندى، كه گوسفندان در باغ انگور چريدند و آن را خراب نمودند و آن دو نفر جهت قضاوت نزد داود رفتند. داود دستور داد؛ گوسفندان فروخته شوند و پول آنها صرف باغ شود تا مثل اول گردد. پس سليمان گفت: اى پدر! به جاى فروش گوسفندان، بهتر است از شير و پشم آن ها استفاده شود كه صاحب گوسفندها نيز ضرر كمترى ببيند و خداوند در اين باره فرمود (ففهمناها سليمان)(8).
ولى مولاى ما اميرالمؤ منين - عليه السلام - فرمود: سلونى عما فوق العرش سلونى عما تحت العرش سلونى قتل ان تفقدونى و هم او بود كه در روز فتح خبير به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد، پس رسول خدا به حاضرين فرمود: برتر از همه شما و داناتر از همه شما و قاضى تر از همه شما، همانا على است؛ افضلكم و اعلمكم و اقضاكم على. حجاج گفت: احسنت! آفرين! خوب حره! چرا على را برتر از سليمان مى دانى؟
حره گفت: خداوند او را فضيليت داده؛ زيرا درباره سليمان فرموده است: (رب هب لى ملكا لاينبغى لاحد من بعدى) (9) خدايا ملك و قدرتى به من بده كه بعد از من سزاوار احدى نباشد ولى مولاى ما - اميرالمؤ منين عليه السلام - خطاب به دنيا فرمود:
طلقتك يا دنيا ثلاثا حاجة لى فيك، فعند ذلك انزل الله تعالى فيه تلك الدار الاخرة نجعلها للذين لايريدون علوا فى الارض و لا فسادا (10).
اى دنيا! من تو را سه طلاقه كرده ام، و اصلا نيازى به تو ندارم، و خداوند درباره او اين آيه را نازل فرمود: ما آن خانه آخرت را براى كسانى قرار داديم كه اراده بزرگى و فساد در زمين ندارند.
حجاج گفت: احسنت يا حره!
خوب، بگو چرا على را بر عيسى بن مويم ترجيح مى دهى و برتر مى دانى؟ حره گفت: زيرا خداوند عزوجل او را فضيلت داده آن جا كه فرموده:
و ان قال الله ياعسى ابن مريم اءاءنت للناس اتخذونى و امى الهين من دون الله قال سبحانك ما يكون لى ان اقول ما ليس لى بحق ان كنت قلته فقد علمته تعلم ما فى نفسى و لا اعلم ما فى نفسك انك انت علام الغيوب ما قلت لهم الا ما امرتنى به (11).
به خاطر بياور! زمانى را كه خداوند فرمود: اى عيسى بن مريم! آيا تو به مردم گفته اى كه من و مادرم را دو خدا - غير از پروردگار - بدانند؟ عيسى گفت: خدايا! تو منزهى - من حق ندارم غير از آن چه حق است، چيزى بگويم. اگر چنين گفته باشم، تو خود مى دانى خدايا تو از آن چه در نفس من است، با خبرى؛ ولى من از آن چه در ذات تو است خبر ندارم. به درستى كه تو هر چيز پنهان را مى دانى، خدايا! من به آنان چيزى نگفته ام مگر آن چه به من دستور فرموده اى.
پس خداوند قضاوت در اين موضوع را به قيامت انداخت؛ ولى على بن ابيطالب عليه السلام هنگامى كه طايفه نصيريه از غلات درباره حضرت ادعاى نا به جايى نمودند، حضرت آنان را كشت و در كار آنان تاءخير ننمود.
آرى حجاج! اين است فضايل آن بزرگوار كه هيچ قابل قياس با ديگران نيست. حجاج گفت: احسنت؛ آفرين! اى حره! چه خوب از پاسخ سرفراز بيرون آمدى و اگر چنين نبود، تو را مى كشتم.
پس او را آزاد كرد و جايزه و صله داد - رحمة الله عليها (12).
درباره مقايسه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام با حضرت عيسى در جاى ديگر ديده ام كه حره گفت: زايمان حضرت مريم در بيت المقدس، بود كه به او خطاب شد: اخرجى! هذا بيت العبادة لابيت الولاده، ولى هنگامى كه فاطمه بنت اسد مى خواست اميرالمؤ منين را به دنيا آورد، ديوار كعبه شكافت و او داخل شد كه جمع زيادى ديدند و بعد از سه روز از آن جا بيرون آمد، در حاليكه حضرت را در آغوش داشت (13).
در كعبه شد پديد و به محراب شد شهيد
----------------------------------------------
1-سوره طه آيه 121
2-سوره انسان، آيه 22
3-سوره تحريم، آيه 10
4-سوره بقره، آيه 260
5-سوره قصص آيه 18
6-سوره بقره، آيه 207
7-سروه ص، آيه 24
8-سوره انبياء، آيه 79
9-سوره ص، آيه 35
10-سوره قصص آيه 83
11-سوره مائده، آيه 116
12-بحارالانوار ج 46، ص 134
13-بحارالانوار، ج 35، ص 8 به نقل از علل الشرايع و معانى الاخبار و امالى صدوق درباره اين كه اين فضيلت تولد حضرت در كعبه مختص به او بوده و حضرت اولين و آخرين كسى است كه خصلت را داشته از علماى عامه هشت حديث و از خاصه هفت حديث وارد شده و تا زمان خلافت هشام بن عبدالملك لوح سبزى در كعبه وجود داشته است كه رباعى ذيل روى آن نوشته شده اسن:
خصصتما بالولد الزكى
فاسمه من شامخ على
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)
