ابوجعفر طحاوى در شرح مشكل الآثار مى نويسد :
كما قد حدثنا إبراهيم بن مرزوق قال حدثنا روح بن أسلم قال حدثنا عبد الله بن جعفر قال حدثنا سهيل بن أبي صالح عن أبيه عن أبي هريرة قال قال عمر بن الخطاب لَقَدْ أُعْطِيَ عَلِيٌّ بنُ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ خِصَالاً لأَنْ تَكُونَ فِيَّ خَصْلَةٌ مِنْهَا أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُعْطَى حُمُرَ النَّعَمِ، قَالُوا: وَمَا هُنَّ يَا أَمِيرَ المُؤْمِنِينَ؟ قَالَ: تَزَوَّجَ فَاطِمَةَ إبْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَسُكْنَاهُ المَسْجِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَحِلُّ لَهُ مَا فِيهِ يَحِلُّ لَهُ، والرَّايَةُ يَوْمَ خَيْبَرَ.
قال أبو جعفر: وعبد الله بن جعفر الذي عاد إليه هذا الحديث إن يكن هو المخرمي فهو ممن يحمد في حديثه وإن يكن هو ابن نجيح أبو علي بن المديني فإن حديثه ليس كحديث عبد الله بن جعفر المخرمي ولكنه ليس بساقط قد حدث الناس عنه وأحد من حدث عنه ابنه وهو إمام أهل الحديث.
ابوهريره از عمر بن خطاب نقل كرده است كه گفت: على بن أبى طالب(ع) ويژگىهاى دارد كه اگر من يكى از آنها را داشتم براى من بهتر از آن بود كه شتران سرخ مو داشته باشم. سؤال كردند: آن ويژگىها كدامند؟ عمر گفت: ازدواج با دختر رسول خدا (ص)؛ سكونت با رسول خدا در مسجد و حلال بودن هر آن چه كه براى رسول خدا (ص) حلال بود؛ دادن پرچم به دست على (ع) در روز خيبر.
عبد الله بن جعفرى كه در سند روايت است، اگر عبد الله بن جعفر مخرمى باشد، از كسانى است كه در نقل روايت، ستايش شده است؛ ولى اگر عبد الله بن جعفر بن نجيج كه همان على بن مدينى است باشد، هرچند كه ارزش حديث او به اندازه حديث عبد الله بن جعفر مخرمى نيست؛ ولى روايتش مردود نيست، مردم از از او روايت نقل كردهاند كه يكى از آنها پسر اوست كه او پيشواى اهل حديث است.
الطحاوي، أبو جعفر أحمد بن محمد بن سلامة (متوفاي321هـ)، شرح مشكل الآثار، ج 9، ص 182، ح3551، تحقيق: شعيب الأرنؤوط، ناشر: مؤسسة الرسالة - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1408هـ - 1987م.
حاكم نيشابورى بعد از نقل اين روايت مى گويد:
هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه.
اين روايت صحيح است؛ ولى بخارى و مسلم نقل نكردهاند.
الحاكم النيسابوري، محمد بن عبدالله ابوعبدالله (متوفاي 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج 3، ص 135، ح4632، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت الطبعة: الأولي، 1411هـ - 1990م.
روايت چهارم : عمر بن الخطاب (لعنة الله عليه و على اتباعه )
- بازدید: 1166