مسئوليتهاى پيامبر صلى الله عليه وآله در مدينه بيشتر از مكّه بود اگرچه در آنجا فشار بيشترى به آن‏حضرت وارد مى‏شد.

چون پيامبر مى‏خواست پيش از آنكه پايه حكومتى استوار را پى‏ريزى‏ كند، امّتى پى‏ريزى كند كه مسئوليتهاى بزرگى را كه در پيش رو داشت،تحمل كند. مسئوليّت تبليغ اسلام براى غير مسلمانان، مسئوليّت تهذيب‏ مسلمانان، مسئوليّت اجرا و تطبيق نظام اسلامى، مسئوليّت دفاع ازمسلمانان جزيرةالعرب مكانى كه انديشه مردمانش بر محور جنگها و غزوات و شمشيرها و نيزه‏ ها دور مى‏زد. اين همه، مسئوليتهاى خطيرى‏بود كه بر دوش پيامبر سنگينى مى‏كرد. درهمان حالى كه پيامبر لشكراسلام را به طرف جبهه‏ هاى نبرد، رهبرى مى‏كرد، آنان را به امانتدارى‏ و وفاى به عهد حتى در قبال دشمن ستيزه‏ گر سفارش مى‏نمود. درهمان‏ هنگامى كه به يارانش درس فداكارى و جهاد مى‏ آموخت، معانى گذشت‏ و چشم‏پوشى را نيز به آنان آموزش مى‏داد، و بر رواج صلح و گفتار نيك‏ تأكيد مى‏فرمود. در لحظه دفن شهداى احد مسلمانان با ديدن اجسادشهدايى كه به طرز فجيعى توسط كفار مُثله شده بودند، دچار خشم‏ وغضب شدند و درصدد انتقام از كفار برآمدند؛ امّا پيامبر آيات عفو و تحريم مُثله را، اگرچه نسبت به سگى هار باشد، بر آنان مى‏خواند.

از همه اين قراين مى‏توان به بزرگى و سنگينى مسئوليّت پيامبر صلى الله عليه وآله درتكوين امتى موحد، چونان برترين و بزرگوارترين امتها در هستى، پى‏برد.

نوشتن دیدگاه