على (عليه السلام ) معشوق فطرى حق جويان
(( ما را جز اين نمى رسد كه او را دوست بداريم و بدو عشق بورزيم ؛ زيرا او جوانمردى عالى مقدار بزرگ نفس بود. از سرچشمه وجدانش مهر و نيكويى سيل آسا سرازير مى گشت . از دلش شعله هاى نيرومندى و دلاورى زبانه مى كشيد. شجاع تر از شير ژيان بود، اما شجاعتى آميخته به مهربانى و لطف و رافت و دل نرمى . او را در كوفه به نيرنگ و ناجوانمرى كشتند و او به خاطر شدت عدالتش به شهادت رسيد (1) ))
على (عليه السلام ) خود نيز درباره شجاعتش فرموده است : (( به خدا قسم اگر همه عرب به جنگ من بيايند به ميدان پشت نمى كنم (2) )) و درباره رافت و مردم دوستى اش خودش فرمود: (( آيا به اين قانع شوم كه به من اميرالمؤ منين گويند و در سختى هاى روزگار با مردم همدرد و شريك نباشم (3) ))
توماس كارلايل فيلسوف انگليسى
_____________________________________________________
1- ره توشه راهيان نور...، ص 138، نقل از: عبدالكريم خطيب ، على بن طالب ،.
2- نهج البلاغه ، (فيض )، ج 5، ص 971.
3- ره توشه راهيان نور...، ص 138، نقل از: عبدالكريم خطيب ، على بن طالب ، نامه 45.
اميرمؤمنان على (عليه السلام) از ديدگاه توماس كارلايل فيلسوف انگليسى
- بازدید: 641