آن گاه كه تاريكى همه جا را فرا گرفته و سكوتى سنگين بر زمين حاكم است، بندگان صالح خدا از بستر برمى خيزند و براى به جا آوردن نماز صبح، به سوى مسجد مى روند. اين حركت و خيزش به سوى مساجد، صفاى خاصى دارد. در فضاى سراسر ملكوتى مساجد و در اين تماشاگه راز، بندگان خاص خدا را در حالت هاى گوناگون مى توان ديد. يكى در حال ركوع، ديگرى با چشمان گريان از خدا طلب عفو مى كند و با او در راز و نياز است و آن ديگر، غرق در تفكر و تعمق. چه زيباست همراه شدن با اين جماعت عاشق. در آن سو مى بينيم كه گروهى بى خبر از عالم معنا در خوابى عميق فرو رفته اند و به دور از اين غوغاى ملكوتى، تنها به اين مى انديشند كه پاسى از صبح گذشته از خواب برخيزند و زندگى تكرارى فردا و فرداها را آغاز كنند. رسول الله (صلى الله عليه وآله) در بشارتى نيكو به سحرخيزان مى فرمايد:

بَشِّرِ الْمَشّائينَ فِى ظُلَمِ اللَّيْلِ إِلَى المَساجِدِ بالنُّورِ التّامِ يَوْمَ القِيامَةِ.(228)

به آنان كه در ظلمات شب به سوى مساجد مى روند، بشارت بده كه در روز رستاخيز، روشنى كامل دارند.

- پى‏نوشت‏ها -

(228) - نهج الفصاحه، ش 1090.

نوشتن دیدگاه