45 «وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَکَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لا يُوْمِنُونَ بِالآْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً»
 
ترجمه  :
45. و زمانى كه تلاوت فرمايى قرآن را بر مشركين و كفار قرار داديم بين تو و كسانى كه ايمان به آخرت ندارند و نمى‌آورند حجاب و پرده‌اى كه پوشيده مى‌شود.
 
تفسير :
[در بيان دو نوع تفسير آيه]
اين آيه شريفه [را] دو نحوه مى‌شود تفسير كرد: يكى آنكه اين كفار نظر به قساوت قلب آن‌ها و خباثت باطنى آن‌ها اين قرآن را حمل به سحر مى‌كنند و تو را كذّاب و ساحر مى‌شمارند كه آن قساوت قلب آن‌ها و خباثت آن‌ها، پرده مى‌شود ميانه تو و آن‌ها و درك نمى‌كنند.
و ديگر آنكه چون قابليت ندارند و شرط هدايت دو چيز است: فاعليت، فاعل بايد تام الفاعليه باشد و قابليت، قابل هم تام القابليه باشد و اين‌ها قابليت ندارند لذا قرآن اسباب ضلالت آن‌ها مى‌شود عكس هدايت، چنانچه مى‌فرمايد : (وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُوْمِنِينَ وَ لا يَزِيدُ الظّالِمِينَ إِلّا خَساراً)[1] .
 
(وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ) كه آخرين مرتبه نزول قرآن است و غرض اصلى از انزال است كه ابلاغ فرمايى به امت تدريجاً سوره به سوره و آيه به آيه (جَعَلْنا) مكرر گفته‌ايم كه هيچ فعلى در عالم اتفاق نمى‌افتد تا مشيت حق تعلق نگيرد و اين منافات با اختيار ندارد، چون خداوند مى‌داند كه اين‌ها بالاختيار ايمان نمى‌آورند. لذا آن‌ها را به خود واگذار مى‌كند تا به عقوبت خود گرفتار شوند و احدى را مجبور به ايمان نمى‌كند.
(بَيْنَکَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لا يُوْمِنُونَ بِالآْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً) كه نتواند به تو و به مومنين تسلط پيدا كنند بلكه مقهور و منكوب مى‌شوند و قساوت قلب آن‌ها مانع از قبول مى‌شود، بگذار تا بميرند در عين خود پرستى.

_______________________________________________________________________________________________

[1] .  و ما نازل كرديم از قرآن چيزى را كه آن چيز شفاى امراض است و رحمت است براى مؤمنين و زياد نمى‌كند ظالمين را مگر خسران و زيانكارى. سوره إسراء: آيه 82.

نوشتن دیدگاه