ƒ69 «أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تارَةً أُخْرى فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قاصِفاً مِنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُمْ بِما كَفَرْتُمْ ثُمَّ لا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنا بِهِ تَبِيعاً»
 
ترجمه  :
69. آيا ايمن هستيد اينكه برگرداند شما را دفعه ديگر در كشتى كه سوار شويد پس بفرستد بر شما تند بادى پس غرق كند شما را به سبب آنچه كافر شديد پس از آن نيابيد از براى خود بر ما به سبب غرق شما كسى را كه مطالبه خون شما را بكند و شما را نصرت كند.
 
تفسير :
[عقوبت ناسپاسى و خدا تنها پناهگاه]
(أَمْ أَمِنْتُمْ) بعد از آنى كه در دفعه اولى كشتى شما متلاطم شد و خداوند شما را نجات داد و به خشكى رسانيد باز كافر و مشرك شديد آيا ايمن هستيد كه به واسطه عقوبت كفر شما (أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تارَةً أُخْرى) باز احتياج پيدا كنيد و دفعه ديگر بر كشتى در دريا سوار شويد (فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ) خداوند بفرستد بر شما (قاصِفاً مِنَ الرِّيحِ) تند بادى كه موجب درهم شكستن كشتى شود و از هم پاشيده شود كه گفتند تند باد كه موجب هلاكت شود اگر در زمين باشد «حاصب» نامند، مثل بادى كه بر عاد آمد و اگر در دريا باشد «قاصف» گويند (فَيُغْرِقَكُمْ) پس غرق شويد و هلاك گرديد (بِما كَفَرْتُمْ) به سبب آنكه در مرّه اولى نجات پيدا كرديد باز به كفر اولى برگشتيد (ثُمَّ لا تَجِدُوا لَكُمْ) پس از غرق شدن كسى را نداريد كه با خدا طرف شود (عَلَيْنا بِهِ تَبِيعاً) و مطالبه خون شما را بكند يا تلافى كند و بجنگد با او. خلاصه كلام اينكه انسان در معرض بلاهاى گوناگون است :
«الدنيا دارُ مِحْنَةٍ وَبَلِيَّةٍ»[1] .
 در خدمت امير المومنين (علیه السلام) عرض كردند كه افلاطون حكيم چنين گفته كه «الأفلاکُ قُسِيّ، والحوادثُ سِهامٌ، والإنسانُ هَدَفٌ والرامي هُو اللهُ، فأَيْنَ المَفَرّ؟» حضرت به اين جواب دادند: (فَفِرُّوا إِلَى اللهِ)[2]  و گذشت كه بسيارى از معاصى  داريم كه عقوبتش در دنيا به انسان متوجه مى‌شود بالاخص شرك و كفر و ضلالت و عناد و عصبيت و تجاهر به فواحش و منكرات و ظلم و اذيت.

_________________________________________________________________________________

[1] .  دنيا محل رنج و سختى و گرفتارى است. عوالى اللالى: ج1، ص285، ح130 و بحارالأنوار: ج74، ص164، ضمن ح2.
[2] .  آسمان‌ها كمان و حادثه‌ها تير و انسان سيبل و هدف و تيرانداز خداست، پس كجامى‌توان گريخت؟ حضرت فرمود: پس به سوى خدا بگريزيد. تفسير الآلوسى: ج6، ص89؛جامع الشتات: ص145 و شرح الأسماء الحسنى: ج1، ص65. متن قرآنى اشاره به سوره ذاريات: آيه 50 است .

نوشتن دیدگاه