بانوئى به حضور رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) آمد و از شوهرش شكايت نمود، پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: شوهرت را نمى شناسم، سپس فرمود: ((راستى همانكه در چشمش ‍ سفيدى است؟!)).
بانو در عين آنكه از شوهرش شكايت كرده بود ولى حاضر نبود كه به شوهرش نسبت نقص بدهد، لذا فورا عرض كرد: ((نه، شوهرم چشمهاى سالم دارد، و سفيدى در چشمش نيست)).
پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: آيا دور سياهى چشم را سفيدى قرار نگرفته؟
او عرض كرد: ((آرى، چشم همه مردم چنين است)).
پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: منظور من همين است.
پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) از اين طريق، زن عصبانى را خوشحال كرد، و سپس مطالبى به او فرمود، تا به آغوش گرم خانواده برگردد، و با شوهر خود سازگار باشد.
پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) گاهى شوخى مى كرد، ولى شوخى آن حضرت مطابق حق بود و در عين آنكه درس صداقت را مى آموخت ، دلها را نرم مى كرد و راهگشاى مشكلات مردم مى شد.
قال رسول (صلي الله عليه و آله و سلم):
ان الله لا يواخذ المزاح الصادق فى مزاحه
رسول خدا فرمود: خداوند شوخى را كه در شوخى خود راستگو باشد مواخذه نمى كند.(21)

- پینوشتها -

21- نهج الفصاحه: ص 160 - و دوستان: ج 1، ص 140.

نوشتن دیدگاه