ƒ205 «أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ»
ƒ206 «ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ»
ƒ207 «ما أَغْنى عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ»
 
ترجمه :
205. آيا پس مى‌بينى اگر آن‌ها را سال‌هايى متمتع كنيم به لذايذ دنيوى.
206. پس از آن بيايد آن‌ها را آنچه كه بودند به آن‌ها وعده داده شده از عذاب الهى.
207. بى نياز نمى‌كند آن‌ها را و نجات بخش نيست از آن‌ها آنچه را كه بودند متمتع مى‌شدند[1] .
   
تفسير :
[زندگى كوتاه يكى از تفضّلات الهى بر كفار و مشركين]
يكى از تفضّلات الهى براى كفار و مشركين و فساق و فجار تعجيل در مرگ آن‌هاست، زيرا اگر هر چه بمانند در دنيا بار خود را سنگين‌تر مى‌كنند و عذاب خود را زيادتر (وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِى لَهُمْ خَيْرٌ لاَِنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِى لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ)[2]  به علاوه ديگران را هم به كفر و ضلالت و معاصى دلالت مى‌كنند و عقوبت آن‌ها را هم دارند و ظلم و فساد و تعدى نسبت به مؤمنين مى‌كنند، عذاب آن‌ها را هم دارند. بلى طول عمر خوب است براى كسانى كه اهل عبادت هستند [تا] بيشتر عبادت كنند و در مقام هدايت ديگران باشند كه مثوبات آن‌ها را هم داشته باشند و احسان به ديگران كنند [تا] ثواب آن را هم دست بياورند.
بالجمله، جميع نِعَمِ الهيه اگر به مصرف منظور الهى صرف شد نعمت و تفضل است و اگر بر خلاف مرضى الهى صرف شد بلا و نقمت است، چه نعمِ داخليه: جوارح و اعضا چشم، گوش، دست و پا، عقل [و] قوه و قدرت و چه نعمِ خارجيه از دولت و ثروت و مُكنَت و غير اين‌ها.
 
[حكمت مهلت دادن خدا به كفار و مشركين]
و يكى از حِكَمِ امهال اين‌ها اين است كه بسا در نسل آن‌ها ولو هفتاد واسطه باشد يك مؤمن پيدا مى‌شود، چنانچه در جهاد، اميرالمؤمنين و حضرت سيد الشهداء همين نظر را داشتند. بارى، بودنِ آن‌ها در دنيا رفع عذاب آخرتِ آن‌ها را نمى‌كند.

_____________________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: مگر نمى‌دانى كه اگر سال‌ها آنان را برخوردار كنيم «205»  و آنگاه آنچه كه بدانبيم داده مى‌شوند بديشان برسد «206»  آنچه از آن برخوردار مى‌شدند، به كارشان نمى‌آيد وعذاب را از آنان دفع نمى‌كند؟ «207» .
[2] .  و البته نبايد كسانى كه كافر شده‌اند تصوّر كنند اينكه به ايشان مهلت مى‌دهيم براى آناننيكوست ما فقط به ايشان مهلت مى‌دهيم تا بر گناه خود بيفزايند و آنگاه عذابى خفت‌آورخواهند داشت. سوره آل عمران: آيه 178.

نوشتن دیدگاه