214 «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَکَ الاَْقْرَبِينَ»
 
ترجمه :
214. و انذار كن و بترسان خويشان خود را كه به تو از همه نزديك‌ترند[1] .
 
تفسير :
[جريان يوم الدار]
در اخبار بسيارى از طرق خاصه و عامه داريم بسيار مفصل كه خلاصه آن اينكه موقعى كه اين آيه شريفه نازل شد و اين اوايل بعثت بود حضرت دعوت فرمود اولادهاى عبد المطلب را و آن‌ها حدود چهل نفر بودند و به طعام مختصرى و شير كمى كه براى يك نفر كافى بود. تمام آن‌ها را اطعام و شير داد كه ابو لهب حمل بر سحر كرد. و [پيامبر] فرمود: من مبعوث شدم. آن‌ها را انذار فرمود و فرمود: كدام يك از شما حاضر هستيد كه وزير و معين و خليفه و وصى من باشيد؟ هيچ كدام قبول نكردند و اين كلام را سه مرتبه تكرار فرمود. فقط على برخاست و بيعت كرد و آن‌ها برخاستند و رفتند و به ابى طالب سرزنش كردند كه اين [برادرزاده‌ات]، اين پسر[ت] را رئيس و مطاع تو قرار داد. و اين اخبار از كافى و تهذيب و من لا يحضره الفقيه و غير اين‌ها در مجمع و البرهان مسطور است مراجعه كنيد[2] .

___________________________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: وخويشانِ نزديكت را هشدار ده.
[2] .  كافى: ج1، ص54؛ تفسير قمى: ج2، ص100؛ علل الشرايع: ج1، ص202، ح1؛ امالى طوسى: ص582، ضمن ح11؛ مجمع البيان: ج7، ص322؛ تفسير البرهان : ج5، ص509 ـ513، ح2 ـ 10؛ در تهذيب و من لا يحضره الفقيه يافت نشد.

نوشتن دیدگاه