بايد توجّه داشت، چنانكه در محل خود بحث و بررسى شده، دوستى مقرّبان درگاه خدا به فرزندان و نزديكان و دوستان خود از انگيزه هاى نفسانى و هوسهاى بشرى، سرچشمه نمى گرفت، بلكه آنها از هرگونه هوسهاى نفسانى بدور بودند، و محبّت و ارادت آنها خالص براى خدا بود، آنها جز خدا كسى را دوست ندداشتند، و دوستى آنها از غير خدا از اين رو بود كه بازگشت اين دوستى، به دوستى خدا بود، بر همين اساس، حضرت يعقوب (ع) يوسف را بيشتر از فرزندان ديگرش دوست مى داشت، و از آنجا كه فرزندان يعقوب از راز دوستى يعقوب به يوسف، ناآگاه و بى خبر بودند، آن حضرت را به گمراهى نسبت دادند و گفتند: ما نيرومندتريم، و ما سزاوارتريم كه يعقوب (ع) ما را به دوستى بگيرد، زيرا ما براى انجام امورى كه در دنيا مى خواهد توانمندتر مى باشيم. [چنانكه اين مطلب در آيه 8 سوره ى يوسف آمده است.]
اما علاقه ى بسيار يعقوب به يوسف بخاطر امور مادّى نبود بلكه فقط براى آن بود كه خدا يوسف را دوست دارد، و او را از ميان برادران، برگزيده است، و روشن است كه محبوب خدا محبوب پيامبرش خواهد بود.
مرحوم كُلَيْنى از محمد بن سنان نقل مى كند كه من نزد امام جواد (ع) بودم و موضوع اختلافاتى را كه در بين شيعيان پديدار شده بود به آنحضرت عرض كردم، به من فرمود:
«اى محمد! خداوند همواره در يكتائى و بى همتائى خود يكتا و بى همتا بود، پس از آن محمد و على و فاطمه (عليهم السّلام) را آفريد و آن سه نور پاك هزاران سال ماندند، سپس خداوند تمام موجودات را خلق فرمود، و آنان را گواه در آفرينش موجودات گردانيد، و اطاعت ايشان را در ميان تمام مخلوقات، جارى ساخت، و امور آن را به ايشان واگذار نمود، پس آنان (محمد، على و فاطمه) حلال مى كنند آنچه را كه بخواهند، و حرام مى كنند آنچه را كه بخواهند، ولى آنها هرگز چيزى را نمى خواهند مگر اينكه خدا بخواهد «وَ لَنْ يَشائُوا اِلّا اَنْ يَشاءَ اللَّهُ» سپس امام جواد (ع) فرمود: اى محمّد! اين عين ديانت است، هر كس تند برود و از آن جلو بيفتد، گمراه گردد، و هر كس كُندى كند و عقب بماند به هلاكت مى رسد، و هر كس به همراه دين و هماهنگ با دين حركت كند و همواره ملازم آن باشد به حق مى رسد، اى محمد! اين سخن را ياد بگير و حفظ كن».
مؤلّف گويد: اين حديث شريف، بيانگر آن است كه وجود مقدّس فاطمه (س) از افرادى است كه خداوند امور همه ى اشياء را به آنها واگذار كرده است، پس او آنچه را بخواهد حلال مى كند و آنچه را بخواهد، حرام مى نمايد (با توجه به اينكه او همان خواسته ى خدا را مى خواهد).

نوشتن دیدگاه