امام باقر (ع) فرمود: فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص)، پس از گذشت شصت روز از رحلت رسول خدا (ص) بيمار و بسترى شد، و بيماريش شديد گرديد، و دعاى او در شِكْوه از ظالمان اين بود:
يا حَىُّ يا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ اسْتَغِثُ فَاَغِثْنِى، اَللَّهُمَّ زَحْزِحْنِى عَنِ النَّارِ وَ اَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ وَ اَلْحِقْنِى بِاَبِى مُحَمَّدٌ (ص) :
«اى خداى زنده و توانا، پناه مى آورم به رحمت تو، پس به من پناه بده و مرا از آتش دوزخ گردان و به بهشت وارد كن، و مرا به پدرم محمد (ص) ملحق فرما!».
امير مؤمنان على (ع) به او مى فرمود: «خدا به تو عافيت مى دهد و ترا زنده نگهدارد».
فاطمه (س) مى فرمود: «اى ابوالحسن! بسيار نزديك است كه با خدايم ملاقات كنم». و به على (ع) وصيت كرد كه بعد از من با «اَمامَه» (خواهرزاده ام) دختر ابوالعاص ازدواج كن، او دختر خواهرم زينب است و به فرزندان من مهربان مى باشد. و در رايت ديگر آمده: فاطمه (س) به على (ع) گفت: من حاجتى به تو دارم.
على (ع) فرمود: حاجتت برآورده است اى دختر رسول خدا (ص).
فاطمه (س) عرض كرد: تو را به خدا و به حقّ پدرم محمد رسول خدا (ص) سوگند مى دهم كه ابوبكر و عمر بر من نماز نخوانند، تو مى دانى كه من هيچ چيز را بر تو كتمان نكرده ام، رسول خدا (ص) به من فرمود:
يا فاطِمَةُ اِنَّكِ اَوَّلُ مَنْ يُلْحَقُ بِى مِنْ اَهْلِبَيْتِى فَكُنْتُ اُكْرِهُ اَنْ اَسُوَتكَ. :
«يا فاطمه! تو نخستين فرد از اهل بيتم هستى كه به من ملحق مى شوى و براى من ناگوار است كه اين خبر را به تو بدهم كه ناراحت گردى».
امام باقر (ع) فرمود: وقتى كه پنجاه شب از رحلت رسول خدا (ص) گذشت، بيمارى حضرت زهرا (س) آغاز گرديد، دريافت كه اين بيمارى خبر از مرگ مى دهد، از اين رو به على (ع) وصيت كرد تا به آن اقدام نمايد، و از على (ع) پيمان گرفت كه حتماً به وصيّت عمل كند، امير مؤمنان (ع) كه سخت غمگين و ناراحت بود. تمام گفتار و وصيّت فاطمه (س) را به عهده گرفت كه انجام دهد.
فاطمه (س) عرض كرد: «اى ابوالحسن! رسول خدا (ص) با من عهد كرد كه من اوّلين نفر از خاندانش هستم كه به او مى پيوندم، و چاره اى جز اين نيست، بر فرمان خدا صبر كن و در برابر مقدّارت الهى خشنود باش، مرا شبانه غسل بده و كفن كن و به خاك بسپار».
حضرت على (ع) به وصيت فاطمه (س) عمل كرد.
ابن عباس مى گويد: فاطمه (س) فرمود: رسول خدا (ص) را در خواب ديدم، و آنچه را كه بعد از آن حضرت بر ما روا داشتند، به آن حضرت گفتم و شكايت نمودم.
رسول خدا (ص) به من فرمود: «براى شما خانه ى ابدى آخرت است كه براى پرهيزكاران آماده شده است، و تو به زودى نزد ما مى آئى!».

نوشتن دیدگاه