خانواده

قرآن در آیه 41 سوره قصص می فرماید:«و جعلناهم أئمه یدعون إلی النار و یوم القیامه لا ینصرون»؛ عده ای را جهت امتحان افراد جامعه، رهبر و امام قرار دادیم تا جامعه را امتحان کنیم، ولی آنها جامعه را به آتش می خوانند و در قیامت یاری نمی شوند. این رهبران و الگوها امامِ نار هستند و مردم خود را به آتش می خوانند در آیه 24 سجده می فرماید: «وَجَعَلنَا مِنهُم أئِمهً یَهدُونَ ِبأمرِناَ لَمَا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ»؛(4) بعضی از فرزندان اسرائیل یا حضرت یعقوب (علیه السّلام) که از طریق حضرت اسحاق(علیه السّلام) به حضرت ابراهیم(علیه السّلام) می رسند و معصوم هستند را امام قرار دادیم که به «امر» ما هدایت کنند. آنان را به این مقام نایل کردیم چرا که در دینداری صابر بودند و به آیات ما یقین داشتند. پس همچنان که ملاحظه می کنید در منطق دین امام نار داریم و امام نور. و می توان گفت روی هم رفته امام هر کس شخصیتی است که مصداق مجموعه ارزش ها و خصلت هایی است که او برای خود بر می گزیند.
ابتدا انسان عقاید و خصلت هایی را برای خود خوب و پسندیده می داند سپس کسی را که مصداق آن ارزش ها است به عنوان امام خود انتخاب می کند. در همین راستا یک شیعه واقعی، امیرالمؤمنین(علیه السّلام) را، به عنوان امام بر می گزیند. به عبارت دیگر شیعه خصلت های الهی انسانی آن حضرت را برگزیده و ایشان را امام و غایت خود قرار داده و مصداق کامل آن خصلت ها را در شخص آن حضرت می یابد و اگر چنین نباشد در واقع او حضرت علی(علیه السّلام) را امام خود نگرفته است. یک وقت است می گوییم چون امام علی(علیه السّلام) پسرعموی پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و داماد آن حضرت است امام ما است، یک وقت است شجاعت، صداقت، خلوص، پاکی و ایثار و حکمت و ایمان آن حضرت را پذیرفته ایم و به این جهت آن حضرت را امام خود قرار داده ایم. در حالت دوم است که به واقع آن حضرت را امام خود گرفته ایم، وگرنه صرف پسرعموی پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و داماد آن حضرت بودن کمال نیست، عثمان هم داماد پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) بود. کسی که فاطمه زهرا(سلام الله علیها) را به عنوان امام و غایت شخصیت خود انتخاب می کند در واقع خصلت های آن انسان کامل را برای خود انتخاب می کند و سپس مصداق آن خصلت ها را در شخص فاطمه زهرا (سلام الله علیها) می یابد. زیرا کسانی که آن خصلت ها را غایت شخصیت خود گرفته اند، پذیرفته اند آن خصلت ها آن ها را به سوی کمال و یمن و میمنت سوق می دهد و جنبه ی یمن خود را با تبعیت از آن حضرت رشد می دهند و لذا بودشان یمین می شود، فرمود: «أوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینهِ»؛(5) کتاب او به جنبه ی یمین شخصیت او داده می شود.
هرکس را در قیامت با امامش می خوانند-که مصداق خصلت های پذیرفته ی اوست در شخص خاص- حال اگر امامی را انتخاب کرد که جنبه ی میمنت و روحانی او را تقویت کرد، نامه اعمال او به جنبه ی یمین او داده می شود، چون شخصیت خود را یمین و مبارک کرده است. امیرالمومنین(علیه السّلام) می فرمایند:«فالناسُ أتبَاعُ مَنِ اتبَعُوهُ مِن أئِمهِ الحَقِ وَ أئِمَهِ البَاطِلِ قَالَ اللهُ عَزَ و جَلَ «یَومَ نَدعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِم فَمَن أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَئِکَ یَقرَؤُونَ کِتَابَهُم وَ لاَیُظلَمُونَ فَتِیلاً » فَمَنِ ائتَم بِالصادِقِینَ حُشِرَ مَعَهُم و مَنِ ائتَم بِالمُنَافِقِینَ حُشِرَ مَعَهُم»(6) مردم پیرو امامان خود هستند امامان حق یا امامان باطل، خداوند در قرآن فرمود: روزی که مردم را با امامشان می خوانیم، کسانی که نامه اعمالشان به جنبه ی یمینشان داده شود نامه های اعمال خود را می خوانند و مورد عقاب هم قرار نمی گیرند. هرکس صادقان را برای خود امام بگیرد با آنها محشور می شود و هرکس منافقان را رهبر اتخاذ کند با آنها محشور می گردد.

- پینوشتها -

4 - سوره سجده، آیه 24.
5 - سوره اسراء، آیه 71 .
6 - بحارالأنوار، ج66، ص 81 .

نوشتن دیدگاه