برخى از نويسندگان بر اساس روايت ديگرى سعى دارند، فضه را از اين افتخار محروم كنند؛ آنان روايتى از ((عبدالله بن مبارك )) نقل مى كنند كه از زنى گمنام نام برده است . آن حكايت چنين است :
عبدالله بن مبارك گفت : براى تشرف به بيت الله الحرام و زيارت قبر پيامبر (ص) از خانه خارج شدم . در راه به سياهى اى برخوردم ، ديدم زنى است كه لباسى پشمى به تن دارد گفتم : السلام عليكم و رحمة الله و بركاته
گفت : سلام قولا من رب رحيم .
-: خداوند بر تو رحمت آورد، اين جا چه مى كنى ؟
-: من يضلل الله فلا هادى له .
-: كجا مى روى ؟
-: سبحان الذى اسرى بعبده ليلا من المسجد الحرام الى المسجد الاقصى
- از كى در اين جا هستى ؟
-: ثلاث ليال سويا
-: همراهت غذايى نمى بينم .
-: هو يطعمنى و يسقينى
-: با چه وضو مى سازى ؟
-: فان لم تجدوا ماء فتيمموا صعيدا طيبا
-: من غذا دارم ، ميل داريد؟
-: واتموا الصيام الى الليل
-: در سفر افطار كردن مباح است .
-: و ان تصوموا خير لكم
-: چرا مثل من سخن نمى گويى ؟
-: ما يلفظ من قول الا لديه رقيب عتيد.
-: كيستى و از كدام طايفه اى ؟
-: و لا تقف ما ليس لك به علم ان السمع و البصر و الفؤ اد كل اولئك كان عنه مسؤ لا.
گفتم : خطا كردم ، مرا حلال كنيد.
-: لا تثريب عليكم اليوم يغفر الله لكم
-: مى خواهى بر شتر من سوار شوى تا به قافله حج برسى ؟
-: و ما تفعلوا من خير يعلمه الله
شتر را خواباندم و گفتم سوار شو.
-: قل للمؤ منين يغضوا من ابصارهم
چشم خود را بستم تا سوار شود، هنگام سوار شدن گوشه لباسش پاره شد گفت .
-: ما اصابكم من مصيبة فيما كسبت ايديكم .
-: جلوتر رفتم تا شتر را بگيرم .
-: ففهمناها سليمان
شتر را سخت گرفتم و گفتم سوار شو. وقتى سوار شد.
-: الحمد لله الذى سخر لنا هذا و ما كنا له مقرنين و انا الى ربنا لمنقلبون عبدالله .
مهار شتر را گرفتم و نهيب زدم تا شتر تند برود.
گفت : واقصد فى مشيك و اغضض من صوتك
من راه افتادم و در بين راه با خود شعر مى خواندم .
گفت : فاقرؤ ا ما تيسر من القرآن .
گفتم : خداوند به تو عنايت كرده ، لقد اوتيت خيرا كثيرا.
گفت : و ما يذكر الا اولو الالباب .
قسمتى از راه را پيموده بوديم كه پرسيدم آيا شوهر دارى ؟
گفت : لا تسئلوا عن اشياء ان تبدلكم تسوءكم .
من ديگر با او سخنى نگفتم ، تا اينكه به قافله رسيدم . پرسيدم : در اين قافله كسى را دارى ؟
گفت : المال و البنون زينة الحيوة الدنيا.
دانستم فرزندانى دارد، گفتم آن ها در حج چه مى كنند؟
گفت : و علامات و بالنجم هم يهتدون .
دانستم كه راهنمايان قافله اند. پرسيدم : در اين خيمه ها كسى دارى ؟ گفت : و اتخذ الله ابراهيم خليلا و كلم الله موسى تكليما يا يحيى خذ الكتاب بقوة .
من اين اسم ها را صدا زدم و جوانانى آمدند.
گفت : فابعثوا احدكم بورقكم الى المدينة فلينظر ايها ازكى طعاما فلياتكم برزق منه .
يكى از آنها رفت و غذايى آورد و جلوى من به زمين گذاشت .
گفت : كلوا و اشربوا بما اسلفتم فى الايام الخالية .
گفتم اين غذا بر من حرام است تا نگوييد اين زن كيست ، گفتند او مادر ماست كه چهل سال است به جز قرآن سخن نمى گويد.
اين روايت بدون ذكر سند در كتاب ((زنان پيامبر)) عماد زاده نقل شده است و به دلايل مختلف از جمله فاصله زمانى (40 سال ) معلوم مى شود اگر سنديت داشته باشد مربوط به بانويى ديگر است . عمادزاده در اين باره مى نويسد: اين حكايت غير از حكايت فضه است و ظاهرا از خاندان فضه بوده است كه سمت خاندان و فاميل خود را حفظ كرده است و به قرآن ماءنوس گرديده و به آيات قرآن سخن مى گفتند و در كتب اهل سنت اين حكايت را نقل كرده اند كه نمونه يك متقيه را نشان مى دهد.(94)

- پینوشت -

 94- زنان پيامبر، عماد زاده ، ص 441 و 440، غلامرضا آرانى نيز در رساليه هلاليه روايتى از حسن بصرى درباره زنى كه حافظ قرآن بوده و حسن بصرى با وى در مسير حج برخورد كرده است را ذكر مى كند. ص 234 و 235).

نوشتن دیدگاه