محدث قمى در بيت الاحزان از دلائل طبرى كه او بسند خود از زكريا بن آدم روايت مى كند كه من در خدمت حضرت رضا سلام الله عليه نشسته بودم كه در آن هنگام حضرت ابى جعفر محمد الجواد عليه السلام را آوردند و در آن وقت سن مباركش از چهار سال كمتر بود اين وقت دست مبارك را بر زمين زد و سر به جانب آسمان بلند كرد و آهى سرد از دل پر درد بركشيد و در بحر فكر فرورفت اين حالت بر حضرت رضا عليه السلام گران آمد فرمود نور ديده جان من به قربان تو اين تفكر از براى چيست (فقال فيما صنع بامى فاطمة آما و الله لاخرجهنما ثم لاحرقنهما ثم لاذرينهما ثم لانسفنهما فى اليم نسفا فاستدناه و قبل عينيه ثم قال بابى انت و امى انت لها) عرض كرد يا ابتاه ياد مصيبات جده ام فاطمة زهراء افتادم آتش دلم مشتعل گرديد به خدا قسم آن دو نفر را از قبرشان بيرون آرم و با آتش آنها را بسوزانم سپس خاكستر آنها را در دريا پراكنده سازم از جهت ظلمى كه مرتكب شدند درباره ى مادرم فاطمه ى زهراء سلام الله عليها حضرت رضا فرزند خويش را نزديك طلبيد و مابين دو چشم آن حضرت را بوسيد سپس فرمود پدرم و مادرم فداى تو باد تو از براى اين امر سزاوارى (يعنى امامت).
و فيه ايضا و درباره ى حضرت باقر عليه السلام فرمودند كه هرگاه تب بر آن حضرت غلبه مى نمود آب سرد بر خود مى ريخت پس از آن فرياد مى كرد به طورى كه هر كس بر در خانه بود صداى آن حضرت را مى شنيد مى فرمود فاطمة بنت محمد صلى الله عليه و آله و سلم.
علامة مجلسى فرمود شايد حضرت باقر عليه السلام در موقع تب مادرش فاطمه را صدا مى زده براى استشفاء كه خداوند متعال به جهت خاطر فاطمة تب را از او زايل بنمايد.
محدث قمى مى فرمايد من احتمال قوى در اين مى دهم كه همچنانكه تب در جسد لطيف آن حضرت تاثير مى نموده همچنين پنهان كردن حزن خود و كتمان اندوه بر مادر مظلومه اش در قلب شريفش تأثير داشت و چنانكه حرارت تب را با آب سرد خاموش مى كنند همچنين حرقت و سوزش قلب را از شدت اندوه و غصه و وجد به ذكر نام مادرش فاطمة زهراء خاموش مى نمود و مثال اين قضيه پر واضح است چنانچه شخص محزون و مهموم نفسهاى عميق و آه سوزناك مى كشد زيرا كه تاثير مصيبت فاطمه سلام الله عليها در قلوب اولادش ائمة اطهار سلام الله عليهم اجمعين از برش شمشير و كارد دردناك تر و از حرارت آتش سوزناك تر است زيرا كه آنان از باب تقيه مأمور بودند كه اندوههاى خود را پنهان و كتمان نمايند و بناى آنها در امر زندگى بر همين منوال بود و لذا قادر نبودند كه اندوه خود را ظاهر سازند پس بنابراين وقتى كه نام فاطمة عليه السلام برده شود حزن و اندوه پنهانى آن حضرت آشكار گردد.
 و از جمله چيزهائى كه فطن و دانشمند و زيرك هوشيار به اندوه و قصه پنهانى اين خانواده سلام الله عليهم مى تواند استدلال نمايد و مى داند كه در قلوب اين حضرات چه اندازه حزن و اندوه وجود دارد روايتى است كه حضرت صادق عليه السلام به سكونى فرمودند هنگامى كه خداوند دخترى به او مرحمت كرده بود آن حضرت فرمودند اى سكونى نام دختر خود را چه گذارده اى عرض كرد نام او را فاطمه گذارده ام حضرت صادق عليه السلام فرمودند آه آه پس از آن دست بر پيشانى مبارك نهاد و اندكى در فكر فرو رفت و بعد از لحظه اى فرمود اكنون كه نام فرزند ترا فاطمة نهادى او را اذيت مكن و او را دشنام مده.
و نيز از كتاب سليم بن قيس روايت مى كند كه چون عمر بر اريكه خلافت نشست همه عمال خود را غرامت گرفت مگر قنفذ را سليم مى گويد من در مسجد رسول خدا وارد شدم در حلقه اى كه در آن حلقه همه بنى هاشم بودند مگر سلمان و ابوذر و المقداد و محمد بن ابى بكر و عمر بن ابى سلمة و قيس بن سعد بن عبادة اين وقت عباس بن عبدالمطلب از حضرت أميرالمؤمنين عليه السلام سؤال كرد كه جهت چيست عمر چون خليفه شد همه ى عمال را غرامت كرد و نصف آنچه را كه داشته اند مأخوذ داشت مگر قنفذ را أميرالمؤمنين نگاهى به اطراف خود كرد و سيلاب اشك از ديدهاى حق بينش به رخسار روشن تر از ماهش جارى گرديد و فرمود عمر قنفذ را غرامت نكرد به جهت خدمتى كه به عمر كرد هنگام هجوم مردم به خانه فاطمه و شكرانه آن تازيانه كه به بازوى فاطمه زد كه تا هنگام رحلت اثرش به بازوى او چون بازوبند ظاهر بود از اين جهت از قنفذ غرامت نگرفت.
و در عاشر بحار در احتجاج امام حسن عليه السلام در مجلس معويه آن حضرت با مغيرة بن شعبه مى فرمايد.
(و اما انت يا مغيرة فانك لله عدو و لكتابه نابذ و لنبيه مكذب الى ان قال له و انت ضربت بنت رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم حتى ادميتها و القت ما فى بطنها استذلا لامنك لرسول الله و مخالفة منك لامره و انتها كالحرمته و قد قال لها رسول الله انت سيدة نساء اهل الجنة و الله مصيرك الى النار الحديث).

نوشتن دیدگاه