تشرّف بحر العلوم يمني در مقام حضرت مهدي (عليه السلام) يکي از زيباترين، پربارترين ومهم‌ترين تشرفات در طول غيبت کبرى مي‌باشد.
داستان تشرّف اين ره يافتهِ يمني را بارها از مرحوم آيه الله ميرجهاني(13) با تفصيل تمام شنيده ويادداشت کرده‌ام واينک فشردهِ آن را تيمّناً وتبرّکاً در اين جا مي‌آورم:
آيه الله ميرجهاني، که از ملازمان مرجع اعلاي جهان تشيع مرحوم آيه الله سيد ابو الحسن اصفهاني بود، نقل فرمود که روزي در محضر آن مرجع والا مقام بودم که نامه‌اي از يک دانشمند زيدي مذهب يمني به دست ايشان رسيد، که اشعار معروف به (قصيدهِ بغداديه)(14) را در داخل آن قرار داده، خطاب به مرحوم آيه اللّه اصفهاني نوشته بود: اگر جواب قانع کننده‌اي به اين اشعار داشته باشيد براي من بنويسيد واگر مي‌خواهيد به اين کتاب وآن کتاب حواله دهيد نمي‌خواهم.
آيه الله اصفهاني به محرّر خود دستور داد که در پاسخ نامهِ بحر العلوم يمني بنويسد: از شما دعوت مي‌شود که براي زيارت مولاي متقيان (عليه السلام) به نجف اشرف مشرف شويد، تا پاسخ نامه را حضوري دريافت کنيد.
پس از مدتي به سيّد خبر آوردند که بحر العلوم يمني با گروهي از علماي يمن به نجف اشرف شرفياب شده، در فلان منزل رحل اقامت افکنده است.
سيد امر فرمود به ايشان اطلاع دهند که آيت‌ الله اصفهاني امشب بعد از نماز مغرب وعشاء به ديدار شما خواهد آمد.
پس از اقامهِ نماز مغرب وعشاء، سيّد به همراه جمعي از اطرافيان _ که من نيز در ميان آن ها بودم _ به ديدار بحر العلوم تشريف بردند.
پس از طرح مسايلي درباره امامت ومهدويت، خطاب به بحر العلوم وهيئت همراه فرمود فردا شب براي صرف شام منتظر شما هستم.
شب بعد بحر العلوم با پسرش سيد ابراهيم وهيئت همراه به ديدار سيد آمدند، ساعتي درباره ضرورت شناخت امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) گفت‌وگو شد، شام در محضر سيد صرف شد، آن‌گاه سيّد به خادم خود (مشهدي حسين) امر فرمود که چراغ را مهيا کند وآمادهِ حرکت باشد.
ما نيز مشتاقانه برخاستيم که در محضر سيّد باشيم، فرمود: فقط سيد بحر العلوم وفرزندش ما را همراهي خواهد کرد.
روز بعد که با سيد بحر العلوم ديدار کردم شرح ماجرا را پرسيدم، گفت: (الحمد لله ما به مذهب شيعه شرفياب شديم وبه وجود مقدس حضرت بقيه الله (عجل الله تعالى فرجه الشريف) اعتقاد راسخ پيدا کرديم).
پرسيدم: چگونه؟ فرمود: (آيه الله اصفهاني حضرت بقيه الله (عجل الله تعالى فرجه الشريف) را به ما نشان داد).
پرسيدم: چگونه نشان داد؟ فرمود:
هنگامي که ما در محضر آيه الله اصفهاني بيرون رفتيم نمي‌دانستيم که کجا مي‌رويم، ايشان ما را تا وادي‌ السلام برد، در داخل وادي ما را به مقام حضرت مهدي (عليه السلام) رهنمون شد. آن‌جا چراغ را از دست مشهدي حسين گرفت، شخصاً از چاهي که در آن جا بود آب بيرون کشيد ووضو ساخت، آن‌گاه به تنهايي داخل مقام شد، دو رکعت نماز خواند، صداي قرائتش کاملاً براي من واضح بود، چون از نماز پرداخت، فضاي مقام روشن گرديد، گويي صدها چراغ در آن روشن شده است. احساس کردم که با شخصي سخن مي‌گويد، ولي سخنانش بر من روشن نبود.
آن‌گاه به من امر فرمود که داخل شوم، چون پاي در حريم يار نهادم خورشيد امامت را ديدم که از افق مقام طلوع کرده است، چون چشمم به جمال عديم النظير يوسف زهرا افتاد، از هوش رفتم وديگر چيزي متوجه نشدم.
پسرش سيد ابراهيم ادامه داد:
تنها پدرم وارد مقام شد، من ومشهدي حسين بيرون مقام ايستاده بوديم، نور خيره کننده‌اي از مقام بيرون مي‌زد. تا پدرم پاي در اطاق معروف به مقام حضرت مهدي نهاد، يک مرتبه فريادي کشيد وافتاد.
آيت الله اصفهاني مرا صدا کرد وفرمود: سيد ابراهيم پدرت را درياب من وارد مقام شدم وديدم بيهوش افتاده وآيت‌ الله اصفهاني شانه‌هايش را مالش مي‌دهد.
آب بردم وبر سر وصورت پدرم ريختم، تا به هوش آمد خود را روي پاهاي آيت الله اصفهاني انداخت وگفت: من ديگر باور کردم، به هيچ نشان ديگري نياز ندارم، من به آيين تشيع در آمدم.
چون به منزل آمديم از پدرم پرسيدم که چه حادثه‌اي رخ داد؟ پدرم گفت: من خورشيد فروزان امامت را با چشم خود ديدم وبه دست ايشان به حقانيت شيعهِ اثنا عشري پي بردم. اين را گفت وتوضيح بيش‌تري نداد.
آيت الله ميرجهاني مي‌فرمود: بحر العلوم به يمن بازگشت وپس از مدتي به محضر آيت الله اصفهاني اطلاع داده شد که تا کنون 4000 نفر از ارادتمندان ايشان به مذهب شيعهِ اثنا عشري مشرف شده‌اند.
نگارنده اين داستان را يک بار در مشهد وچندين بار در اصفهان از مرحوم آيت الله ميرجهاني استماع نمودم وفشردهِ آن در منابع مختلف آمده است.(15)
در پايان با اعتراف به قصور وتقصير آرزومنديم که در آينده بتوانيم درباره وادي السلام ومقام مقدس حضرت ولي عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف) در آن، تحقيق بيشتري نموده، مطالب پربارتري به محضر شيفتگان حضرتش تقديم نماييم.ز

 - پاورقی -

(13) آيه الله سيد حسن ميرجهاني، متولّد 1319 هـ . ق؛ متوفّاي 21 جمادي الثاني 1413 هـ . ق از ملازمان مرحوم آيه الله اصفهاني، صاحب نوائب الدّهور وده‌ها اثر ارزشمند ديگر ومدفون در بقعهِ علامه مجلسي در اصفهان.
(14) قصيدهِ بغداديه، در 22 بيت، در انتقاد از اعتقاد به منجي ومهدي موعود سروده شده، پاسخ‌هاي فراواني به نظم ونثر در ردّ آن منتشر شده که از آن جمله است: ردّ بر قصيدهِ بغداديه؛ الردّ علي القصيده البغداديه؛ کشف الا‌ستار؛ نظم کشف الا‌ستار وجز آن‌ها. (کتابنامهِ حضرت مهدي (عليه السلام)، عناوين فوق).
(15) کرامات الصالحين، ص 88؛ جنه المأ‌وى، ص 364؛ ملاقات با امام زمان، ج 1، ص 264.

نوشتن دیدگاه