به طورى كه از مجلات و مطبوعات طبى استفاده مى شود، طب جديد نزد بعضى از دانشمندان به عصر گياهان دارويى بازگشت كرده است و به منافع آن به ديده اعتبار مى نگرد و اثر طبيعى آن را در معالجه برخى از بيماريها مى پذيرد، به طورى كه پزشكان در مناسبتهاى گوناگون بيماران خود را به استفاده از آن وادار مى كنند، چون مى بينند كه استفاده از گياهان دارويى در عين سادگى تاءثيرگذارى ضررى ندارد يا ضرر آن اندك است .
تعجبى ندارد، زيرا كه پيشرفت فكرى بشرى و تلاش او در راه كشف حقيقت به ناچار انديشمندان و محققان و افكار روشن را به كنه بعضى از منافعى كه خدا در گياهان طبيعى گذاشته ، رهنمون مى شود تا آثارى را كه خدا در آنها قرار داده به دست آورند.
در آن هنگام كه اطباء از فوائد گياهان دارويى غافل بودند و يا آن را در جاى خود به كار نمى بردند، دانشمندان اسلام و پيشوايان دين حنيف از آن غافل نبودند و از فوائد و خواص آن چيزهايى را گفته اند كه كتابها از آن پر است و احاديث بسيارى در اين زمينه از ائمه معصومين (عليه السلام ) رسيده است . بنگريد به كتاب طب الائمه و طب الرضا و طب النبى و كتاب كشف الاخطار و كتاب بحار الانوار و كتابهاى ديگر كه خواننده را از اطاله سخن در اينجا بى نياز مى كند.
براى اينكه از اصل بحث خود كه همان طب امام صادق (عليه السلام ) است خارج نشويم ، اينك برخى از سخنان طبى و راهنماييهاى بهداشتى آن حضرت را در باره گياهان نقل مى كنيم ؛ گياهانى كه پزشكان ، پس از گذشت زمانى طولانى به منافع آن پى بر برده اند و تفضيل مطلب را به كتابهاى مفضل واگذار مى كنيم .
اينك بعضى از سخنان آن حضرت را مى آوريم و با سخنان پزشكان اين عصر تطبيق مى دهيم .

نوشتن دیدگاه