بررسى وضع اين عصر براى آن نيست كه عصر انقراض يك دولت و تاءسيس ‍ دولت ديگرى است و نيز براى آن نيست كه پر از حوادث تاريخى و جنگها و تغييرات سياسى است ، بلكه از آن جهت است كه اين عصر عصر نهضت علمى در جزيره بخصوص در مناطق عراق و آغاز عصر تمدن اسلامى و شكوفايى معارف و علوم عربى از طب و فلسفه و ادب و ديگر فنون است ، مسلمانان اين علوم را از پيشينيان گرفتند و پس از مرتب سازى و صيقل دادن ، آن را مانند يك لقمه گوارا به نسل هاى بعدى سپردند و اين تمدن ، شكل عربى جذاب و بيان فصيح دور از نقص خود را داشت و مشتمل بر آراء و انديشه هاى و مطابق با عقل و وجدان و دين و فطرت بود. در آن روز متفكران عرب و فلاسفه اسلام بذر علوم را در زمين آماده اى پاشيدند و ميوه هاى شيرين و گوارايى براى نسلهاى بعدى تحويل دادند و حقيقت اين است كه اين تمدن ، دو تمدن قديم و جديد را به هم مربوط كرد و دانسته هاى قديمى بشر را با عصر جديد پيوند داد.
بنابراين ، تعجبى ندارد كه اين عصر مورد بررسى قرار گيرد و به آن اهميت لازم داده شود، بخصوص اينكه در اين عصر امام صادق (عليه السلام ) بذر علم را در نفوس اصحاب و شاگردانش و دانشمندان و حكمايى كه بر او وارد مى شدند پاشيده بود، بذرى كه جز دانشمندان عصر جديد حقيقت آن را نشناخت و به شناخت آن نرسيد آن هم پس از پيشرفت طب و تجربه هاى علمى كه پس از قرنها صورت گرفت و اينك شرح حال پزشكان آن عصر

نوشتن دیدگاه