همه امامان شيعه در برابر ستمى كه در باره حضرت زهرا(س)انجامشد، حساس بودند و به مناسبت هاى مختلف خشم خود را از اين قضيه ابراز مىكردند. زكريا بن آدم مىگويد: خدمت حضرت رضا(ع)نشسته بودم كه امام جواد(ع)را پيش او آوردند. پس آن حضرت از چهار سال كمتر بود. حضرت جواد(ع)دست هايش را بر زمين نهاد، سرش را به طرف آسمان بلند كرد و در فكرى عميق فرو رفت. امام رضا(ع)فرمود: جانم فدايت چرا در فكرى؟ امام جواد(ع) فرمود: به آنچه در باره مادرم زهرا(س)انجام شد، مى انديشم. به خدا سوگند، حق قاتلانش آن است كه اگر دستم به آنها برسد، آنان را سوزانده، تكه تكه كنم وريشه شان را بركنم. در اين هنگام، امام رضا(ع)او را در آغوش كشيد، ميان دو چشمش را بوسيد و فرمود: پدر و مادرم فدايت، به راستى كه تو لايق امامت شيعه هستى.
1- امام جواد(ع) و انتقام از قاتلان حضرت زهرا(س)
- بازدید: 647