در زمان معتصم برخى از راه هاى مواصلاتى، بويژه راه خانه خدا،نا امن شده بود و عده ‏اى راهزن نزديك شهر خانقين براى كاروان ها مزاحمت ايجاد مى‏كردند. خليفه به حاكم محل دستور داد تا راهزنان‏ را دستگير و مجازات كند. حاكم آنان را دستگير كرد و منتظر ابلاغ‏ حكم از سوى خليفه شد. معتصم با فقها مشورت و درخواست‏ حكم كرد. آنان در جواب به قرآن (انما جزاء الذين يحاربون الله و رسوله ويسعون فى ‏الارض فسادا ان يقتلوا او يصلبوا او تقطع ايديهم وارجلهم من خلاف اوينفوا من‏الارض)استناد كردند و گفتند: هركدام ازاين مجازات ها اجرا شود، حاكم اختيار دارد. امام جواد(ع)فرمود: اين فتوا غلط است و در اين زمينه بايد بيشتر دقت كرد; زيرا اين ‏افراد يا فقط راه را ناامن كرده، كسى را نكشته‏ اند و مال كسى رانبرده‏ اند، در اين صورت فقط زندانى مى ‏شوند و اين همان تبعيد است; ولى اگر هم راه ها را نا امن كرده ‏اند و هم كسى را كشته ‏اند;بايد به قتل برسند، و اگر علاوه بر اين دو مورد، اموال را نيز غارت كرده‏ اند، بايد دست و پاى آنان به صورت عكس قطع گردد و سپس‏ به دار آويخته شوند.

نوشتن دیدگاه