بَابُ سُوءِ الْخُلُقِ  
1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ لَيُفْسِدُ الْعَمَلَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :1
1- امـام صـادق (ع) فـرمـود: بـد خـوئى كـردار را تـبـاه سـازد چـنـان چه سـركـه عسل را تباه كند
 
2- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ النَّبـِيُّ ص أَبـَى اللَّهُ عـَزَّ وَ جَلَّ لِصَاحِبِ الْخُلُقِ السَّيِّئِ بِالتَّوْبَةِ قِيلَ وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهُ إِذَا تَابَ مِنْ ذَنْبٍ وَقَعَ فِى ذَنْبٍ أَعْظَمَ مِنْهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :2
2- و نـيـز آن حضرت فـرمـود: كـه رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله فـرمـود: خـداى عـزوجـل از صـاحـب خـوى بـد تـوبـه نـخـواسـتـه ، عـرض شـد: اى رسـول خـدا ايـن چـگونه باشد؟ فرمود: به جهت اين كه هرگاه از گناهى توبه كند در گناه بزرگترى افتد.
شــرح :
مـجـلسـى عـليـه الرحـمه در شـرح حـديـث گـويـد: كـه خوى بد صاحب خود را از توبه جـلوگـيـرى كـنـد و اگـر تـوبه نيز كند از باقى ماندن بر آن ممانعت كند تا به آن جا كه اگـر از گـنـاهـى تـوبه كند در گناه بزرگترى افتد، زيرا اين خوى اگر معالجه نشود روز بـه روز بـزرگ تـر و شـديـدتر گردد، پس گناه بعدى بزرگ تر از اولى است ، و خـلاصـى از آن فـقـط به مـعـالجـه عـلمـى و عـمـلى آن حاصل گردد.

3- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنـَا عـَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ سَيْفِ بْنِ عـَمـِيـرَةَ عـَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ لَيُفْسِدُ الْإِيمَانَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ
اصول كافى جلد 4 صفحه :11 رواية :3
3- و نـيـز از آن حـضـرت روايت شده كه فرمود: بدخوئى هر آينه ايمان را تباه سازد چنان كه سركه عسل را تباه كند.

4- عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ غَالِبٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ سَاءَ خُلُقُهُ عَذَّبَ نَفْسَهُ
اصول كافى جلد 4 صفحه :12 رواية :4
4- و نيز فرمود: هر كه خوى او بد است خود را شكنجه دهد.
شــرح :
مـجـلسـى (ره) گـويـد: زيـرا خودش از خويشتن در رنج است و چون بر آشفتگى و حركات روحـى و جـسـمـى بـه تـن و جـانـش ‍ زيان رساند، و چون غضبش فرو نشيند از كرده خويش پـشـيـمـان گـردد و خـود را سـرزنـش كـنـد، و گـذشـتـه بـدخـوئيـش را غـالبـا مـردم تـحـمـل نـكـنـنـد و او را (در مـقابل بد خوئيش) آزار كنند، و از او كناره گيرى كنند و در هيچ كـارى او را كـمـك نـكـنـنـد، چون باعث آن ها خودش بوده پس گويا خودش خويشتن را شكنجه كرده . و بايد بدانی كه بسا مقصود از اين خبر و مانند آن تمامى خوهاى بد باشد، مانند كبر و حسد و كينه و نظایر آن ها، زيرا تمامى آن ها چيزهایى است كه انسان را در مفاسد بزرگ دنيويه اندازند، و در ايمان سستى آورند، و سبب كاهش كردار گردند.

5- عـِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ يَحْيَى بْنِ عَمْرٍو عَنْ عـَبـْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى بَعْضِ أَنْبِيَائِهِ الْخُلُقُ السَّيِّئُ يُفْسِدُ الْعَمَلَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ
اصول كافى جلد 4 صفحه :12 رواية :5
5- و نيز امام صادق (ع) فرمود: خداى عزوجل به برخى از پيغمبران وحى كرد: كه بدخویى كردار را تباه سازد مانند سركه كه عسل را تباه كند.

نوشتن دیدگاه