وَ يُنَجِّى اللهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ ولا هُمْ يَحْزَنُونَ

ترجمه :
61. و نجات مى‌بخشد خداوند متعال كسانى را كه تقوا داشتند به منجيات آن‌ها. هيچ‌گونه سوئى به آن‌ها تماس نمى‌گيرد و هيچ‌گونه حزنى از براى آن‌ها نيست[1] .
 
تفسير :
(وَ يُنَجِّى اللهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا) نجات از كليه مهالك كه موت، اول راحت آن‌هاست. (بِمَفازَتِهِمْ) «مفازه» از ماده فاز و فوز به معنى رستگارى است كه نجات است و مفازه به معنى منجيات و اسباب نجات و پناهگاه است، لذا مفازه جايگاهى است كه از حيوانات و سباع و دشمن حفظ مى‌كند و مفازه متقين اعمال صالحه آن‌هاست كه هر كدام از منجيات است و سبب نجات و پناهگاه متقين، حفظ الهى ]است[ كه خداوند از كليه خطرات آن‌ها را حفظ مى‌فرمايد : (فَاللهُ خَيْرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرّاحِمِينَ)[2] .
(لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ) زيرا حصن الهى موجب امن از عذاب است كه بفرمايد :
«وَ مَنْ دَخَلَ في حِصني أمِنَ مِنْ عَذابِي»[3]  حديث سلسلة الذهب.
 (وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ) از هيچ نعمتى و تفضلى محروم نمى‌شوند كه موجب حزن آن‌ها باشد و مراد از (الَّذِينَ اتَّقَوْا) در مقابل (الَّذينَ كَذَبُوا عَلَى اللهِ) و مسودة الوجوه، كسانى هستند كه كذب على الله نداشتند و مبيضة الوجوه، با صورت نورانى وارد محشر مى‌شوند: (وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَتِ اللهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ)[4]  و مى‌فرمايد: (يَوْمَ تَرَى الْمُوْمِنِينَ وَ الْمُوْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ) الى قوله تعالى (يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً)[5]  الآية. اين آيه شريفه نيز دلالت دارد كه مسودة الوجوه كيان هستند، زيرا منافق، ظاهر مسلمان و باطن كافر است و دزد داخلى است.
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: و خدا كسانى را كه تقوا پيشه كرده‌اند، به پاسِ كارهايى كه مايهرستگارى‌شان بوده، نجات مى‌دهد. عذاب به آنان نمى‌رسد و غمگين نخواهند گرديد.
[2] .  پس خدا بهترين نگهبان است، و اوست مهربان‌ترين مهربانان. سوره يوسف: آيه 64.
[3] .  و هر كس وارد دژ من شود، از عذاب من در امان خواهد بود. حديث بدين صورت درمنابع آمده است: «كَلمةُ لا إله إلّا الله حِصْني فَمَنْ دَخَلَ حِصْني أمِنَ مِنْ عَذَابي». ر.ك: عيون اخبارالرضا: ج2، ص144، ح4؛ امالى طوسى: ص279 و بحارالأنوار: ج3، ص7، ح16.
[4] .  و اما سپيدرويان همواره در رحمت خدا جاويدانند. سوره آل عمران: آيه 107.
[5] .  آن روز كه مردان و زنان مؤمن را مى‌بينى كه نورشان پيشاپيش و به جانب راستشان دواناست... آن روز، مردان و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: ما را مهلتدهيد تا از نورتان اندكى برگيريم. گفته مى‌شود: باز پس برگرديد و نورى درخواست كنيد.سوره حديد: آيات 12 ـ 13.

نوشتن دیدگاه