وَ أَشْرَقَتِ الاَْرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جِىءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِىَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ

ترجمه :
69. و اشراق و روشن مى‌شود زمين به نور پروردگار خود و نامه‌هاى عمل گذارده مى‌شود. هر كه نامه عملش به دستش مى‌آيد و مى‌آورند انبيا و شهدا را براى شهادت به اعمال بندگان و بر حسب نامه عمل و شهادتِ شهدا حكم مى‌شود بين بندگان. به حق خَردَلى از اعمال صالحه او بى‌اجر نمى‌ماند و خَردَلى زائد بر اعمال سوء جزا داده نمى‌شود و به آن‌ها ظلم نمى‌شود[1] .
   
تفسير :
]تجلّى وتابيدن نور پروردگار[
(وَ أَشْرَقَتِ الاَْرْضُ بِنُورِ رَبِّها) چون نورِ شمس و ماه و ستارگان گرفته مى‌شود و صحراى محشر ظلمانى مى‌گردد، فقط نور ايمان كه خداوند در صورت مومنين ظاهر مى‌فرمايد، صفحه محشر بر آن‌ها روشن مى‌شود كه مى‌فرمايد: (يَوْمَ تَرَى الْمُوْمِنِينَ وَ الْمُوْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ)[2]  و مى‌فرمايد: (يَوْمَ لا يُخْزِى اللهُ النَّبِىَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعى  بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا)[3] .
  (وَ وُضِعَ الْكِتابُ) نامه عمل كه مومنين به دست راست داده مى‌شود و كفار و عصات[4]  به دست چپ و از عقب سرداده مى‌شود به دليل قوله تعالى :
(فَأَمّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاوُمُ اقْرَوُا كِتابِيَهْ)[5] ، (فَأَمّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ  بِيَمِينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً * وَ يَنْقَلِبُ إِلى أَهْلِهِ مَسْرُوراً وَ أَمّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ * فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً * وَ يَصْلى سَعِيراً)[6] .
   
]شاهدان روز قيامت[
(وَ جِىءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ) شهودِ روزِ قيامت انبيا هستند و ائمه اطهار و اعضا و جوارح و قرآن و ايام و ليالى و اراضى و كتبه و ملائكه كه مى‌فرمايد : (فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى هوُلاءِ شَهِيداً)[7]  و مى‌فرمايد :  
(يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ)[8]  و غير اين‌ها ازآيات.
 
]قضاوت عادلانه پروردگار در روز قيامت[
(وَ قُضِىَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ) اجر اعمال صالحه بالثواب و پاداش سيئات بالعقاب نه زائد بر معاصى عقاب مى‌كند و نه از عبادات كسر مى‌گذارد (وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ) بلكه خود، به خود ظلم كردند (إِنَّ اللهَ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ وَ إِنْ تَکُ حَسَنَةً يُضاعِفْها)[9] .
 
[1] .  ترجمه ديگر: و زمين به نور پروردگارش روشن گردد، و كارنامه اعمال در ميان نهادهشود، و پيامبران و شاهدان را بياورند، و ميانشان به حق داورى گردد، و مورد ستم قرارنگيرند.
[2] .  آن روز كه مردان و زنان مؤمن را مى‌بينى كه نورشان پيشاپيششان و به جانب راستشاندوان است. سوره حديد: آيه 12.
[3] .  در آن روز خدا، پيامبر خود و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند خوار نمى‌گرداند :نورشان از پيشاپيش آنان، و سمت راستشان، روان است. مى‌گويند: پروردگارا، نور ما رابراى ما كامل گردان. سوره تحريم: آيه 8.
[4] .  عصاة (جمع عاصى): عصيان‌گران.
[5] .  امّا كسى كه كارنامه‌اش به دست راستش داده شود، گويد: بياييد و كتابم را بخوانيد. سورهحاقه: آيه 19.
[6] .  امّا كسى كه كارنامه‌اش به دست راستش داده شود، بزودى‌اش حسابى بس آسان كنند وشادمان به سوى كسانش باز گردد. و امّا كسى كه كارنامه‌اش از پشت سرش به او داده شود،زودا كه هلاك خويش خواهد و در آتش افروخته در آيد. سوره انشقاق: آيات 7 ـ 12.
[7] .  پس چگونه است حالشان آنگاه كه از هر امّتى گواهى گيريم، و تو را بر آنان گواه آوريم؟سوره نساء: آيه 41.
[8] .  در روزى كه زبان و دست‌ها وپاهايشان، بر ضد آنان به آنچه انجام مى‌دادند، شهادتمى‌دهند. سوره نور: آيه 24.
[9] .  در حقيقت، خدا هموزن ذرّه‌اى ستم نمى‌كند و اگر آن ذره، كار نيكى باشد دو چندانشمى‌كند. سوره نساء: آيه 40.

نوشتن دیدگاه