ورود كاروان حسينى به کربلا
بنا بر روايتي،كاروان حسينى (علیه السلام)، پس از افشاى ماهيت كفر آميز يزيد و اثبات حقانيت پيشواي شهيدان، حضرت امام حسين(علیه السلام)، در روز بیستم صفر سال 61 هـ .ق وارد كربلا شدند. اهل بيت(علیهم السلام) در بازگشت از شام به سفارش يزيد، به آهستگى و مدارا و با كمال احترام و عزت در حالى كه فرستادگان يزيد همانند نگهبانان گرداگرد آنان بودند به سوى مدينه روانه شدند.
وقتی قافله به دوراهى حجاز و عراق رسيد با درخواست داغداران حسيني(علیه السلام) مسير حركت به طرف عراق تغيير كرد و اهل بيت سيدالشهدا (علیه السلام) به سوى كربلا رفتند. وقتي به كربلا رسيدند با صحابى نبى اكرم (صلی الله علیه و اله)، جابر بن عبدالله انصاري روبه رو شدند،كه با تنى چند از بنى هاشم و اصحاب براى زيارت امام حسين(علیه السلام) به آن جا آمده بود.
با پيوستن صاحبان عزا به جمع عزاداران طنين عزادارى و ماتم صحراى كربلا را پر كرد. صحنه‌هايى به وجود آمد كه قلم ياراي نوشتن ندارد. كودكان و زنان داغدار هريك چون پروانه گرد شمع عزيز خود سوگوارى مى‌كردند. آنان كه هنگام حركت به طرف كوفه اجازة عزادارى نداشتند و با تازيانه تسكين داده شده بودند، اكنون در كنار مزار عزيزانشان فرصت براي گريه‌هاى فرو بردة خويش پيدا كرده بودند؛ بر صورت خود سيلى مى‌زدند و مويه كنان خود را روى قبرهاى شهدا مى‌انداختند.
عقيلة عرب زينب كبرى(سلام الله علیها) كه مدّتها از برادر عزيزش جدا شده بود و تنها با سر بريدة، او در طول اين سفر همراه بود، گريبان چاك زد و با صدايى حزين به گونه‌اى نوحه سرايى مى‌كرد كه دل‌ها را جريحه دار مى‌كرد. ام كلثوم (سلام الله علیها) در حالى كه بر صورت خود سیلی مى‌زد با صدايى بلند فرياد زد: «امروز محمد مصطفى و على مرتضى و فاطمه زهرا (علیهم السلام) از دنيا رفتند». ديگر زنان روستاهاى مجاور كه به آنان پيوسته بودند نيز بر صورت‌هاى خود سيلى مى‌زدند و شيون و ناله سر مى‌دادند .
در مورد حضور اهل بيت طاهرين (علیهم السلام) در اربعين سال 61 هـ .ق. در كربلا اختلاف نظرهايى وجود دارد. عده‌اى از بزرگان عقيده دارند كه با توجه به دورى راه، ايشان در اربعين سال بعد به كربلا آمده‌اند. برخى ديگر نيز حضور آنان را در روزهاى بعد از اربعين سال 61 هـ .ق. دانسته‌اند .
اربعين حسينى
جابر بن عبدالله انصاری از یاران حضرت رسول(صلی الله علیه و اله) و مرید فرزندان گرامی ایشان بود. او آخرین صحابة پیامبـر بود که در مدینه وفـات کرد و سلام رسول اکرم را به پنجمین وصی ایشان، حضرت امام محمد باقر رساند. او به قولی در 94 سالگی در مدینه در حالی که نابینا شده بود در گذشت. او اولین زایر اربعین حسینی است و کسی که به فوز عظیم زیارت مخصوص سیدالشهداء در بیستم صفر 61 هـ.ق نایل شد.
شیخ جليل القدر عماد الدين، ابوالقاسم آملى، در كتاب «بشارة المصطفى» مى‌نويسد: «عطية عوفى از اصحاب اميرالمؤمنين(علیه السلام) مى‌گويد: "با جابر بن عبدالهی انصارى براى زيارت قبر شريف سالار شهيدان راهى كربلا شديم. زمانى كه به كربلا رسيديم، جابر در نهر فرات غسل كرد؛ لباسى چون لباس احرام پوشيد؛ خود را خوشبو ساخت و با قدم‌هاى آرام به طرف قربآن گاه حسينى راهى شد و در هر قدم ذكر خدا را بر زبان مى‌آورد. چون نابينا بود، از من خواست تا دست او را روى قبر مولا قرار دهم؛ پس از این کار از شدت غصه بى‌هوش شد و افتاد. او را به هوش آوردم. وقتى به هوش آمد، سه مرتبه فرياد زد: «يا حسين!» سپس گفت: «حبيب لا يجيب حبيبه! اى عزيز دلم، آيا جواب دوست خود را نمى‌دهي؟» و در پاسخ به خویشتن گفت: «چگونه حسين(علیه السلام) كه در خون خودش آغشته شده و بين سر و پيكر نازنينش جدايى انداخته‌اند، جواب تو را بدهد؟!»
سپس با ادب خطاب به حضرت گفت: «گواهى مى‌دهم كه تو فرزند بهترين پيامبران و فرزند بزرگ مؤمنان هستي،تو فرزند سلالة هدايت و تقوايى و پنجمين نفر از اصحاب كسا؛ تو فرزند سرور پيشوايان و فرزند فاطمه سيد بانوان هستى؛ چرا چنين نباشد؟ چرا كه دست سيّد المرسلين(صلی الله علیه و اله) تو را غذا داده و در دامن پرهيزگاران پرورش يافتى و از سينة ايمان شير خوردى و پاك زيستى و پاك رخت بربستى و قلب مؤمنان را از فراق خود اندوهگين كردى؛ پس سلام و رضوان پروردگار بر تو باد! گواهى مى‌دهم كه تو بر همان راهى رفتى كه برادرت یحیی بن زكريا رفت و شهيد گشت».
آن گاه ديگر شهيدان دشت نينوا را مخاطب قرار داد و گفت : «سلام بر شما اى ارواحى كه در كنار حسين نزول كرده و آرميده اید! گواهى مى‌دهم كه شما نماز را برپا داشتيد و زكات را ادا نموديد و امر به معروف و نهى از منكر كرديد و با ملحدان جهاد كرده، خدا را تا هنگام مردن عبادت نموديد».
جابر در ادامه زيارت پر فيض خود مى‌گويد: «سوگند به آن خدايى كه پيامبر را به حق مبعوث كرد، ما در آن چه شما شهدا در آن وارد شديد شريك هستيم».
عطيه با تعجّب به جابر گفت: «اينان به فوز شهادت در ركاب اباعبدالله الحسين(علیه السلام) رسيدند، اما ما كارى نكرديم!» او پاسخ داد: «اى عطيه! ازحبيبم خاتم الانبيا (صلی الله علیه و اله) شنيدم كه مى‌فرمود: «من احب قوماً حشر معهم و من احب عمل قوم اشرك فى عملهم؛ هر كه گروهى را دوست داشته باشد با همانان محشور مى‌شود، و هر كه عمل جماعتى را دوست داشته باشد، در عمل آنان شريك خواهد بود"».
|
» گالري تصاوير حرم مطهر : امام حسين (ع) / بين الحرمين / حضرت عباس (ع) » گالري تصاوير شهادت : امام حسين (ع) / حضرت عباس (ع) » پخش مستقيم از : حرم مطهر امام حسين (ع) / حرم مطهر حضرت عباس (ع) » کتابخانه صوتي : کامل ترين مجموعه صوتی امام حسین (علیه السلام) » زيارت نامه به صورت فلش : زيارت عاشورا / زيارت اربعين » داستان از : امام حسين (ع) / از زمين کربلا |
 |
