بسم اللّه الرحمن الرحيم
و الْحمدُ للّهِ الواحدِ الأحَدِ الصَمَدِ
و الصلاةُ و السلامُ عَلَى رَسولِهِ و آلِهِ بلا أمَدٍ و لا عَدَد
و اللَعْنُ عَلَى أعدائِهم مِنَ الآنِ إلى الأبَد.
[معرفى سوره[1]]
[1] . سوره زخرف چهل و سومين سوره قرآن كريم در مصحف فعلى و شصت و سومين سورهاى است
كه بعد از سوره شورى و قبل از سوره دخان در مكه معظمه بر پيامبر گرامى صلىاللهعليهوآله اسلام نازل شده است و مشتمل بر 89 آيه و 833 كلمه و 3400 حرف مىباشد.
مأخذ نامگذارى سوره، آيه 35 آن مىباشد كه كلمه زخرف به معناى زر و زيور در آن به كار رفته و اين كلمه چهار بار در قرآن كريم استفاده شده است.
اين سوره بيست و چهارمين سورهاى است كه با حروف مقطعه آغاز مىشود و چهارمين سوره از سورههاى حواميم است؛ همچنين چهارمين سورهاى است كه با سوگند آغاز شده و از نظر حجم، از سورههاى مثانى و كمى بيش از يك حزب است.
با توجه به آغاز و انجام اين سوره و نيز مطالبى كه بين آنها آمده در مقام انذار و هشدار دادن بشر است. اين سوره خاطر نشان مىسازد كه سنت الهى بر اين جريان يافته كه خداوند انبيا و رسولانى برگزيند و كتاب و ذكرى بر آنان نازل كند و هيچگاه اسراف و افراط مردم در قول و فعلشان او را از اين كار باز نمىدارد و در اين بيان، نخست درباره اهميت قرآن مجيد و نزول آن به زبان عربى و نبوت پيامبر گرامى اسلام و برخورد نامطلوب افراد نادان با كتاب آسمانى سخن مىگويد و به دنبال آن، قسمتى از دلايل توحيد را در آفاق و نعمتهاى گوناگون خداوند بر انسانها را برمىشمارد و حقيقتِ ارسال رسل و توحيد را از طريق مبارزه با شرك و نفى نسبتهاى ناروا به خداوند و مبارزه با تقليدهاى كوركورانه از اجداد و آباء و نيز خرافاتى همچون تنفر از دختران يا ملائكه را دختران خدا پنداشتن بيان مىدارد. [آيات 1 ـ 25]
در ادامه از آيه 26 تا آيه 65 با مجسم ساختن حقايق گذشته، قسمتى از سرگذشت انبياى پيشين و اقدام آنها را نقل مىكند و مخصوصاً روى زندگى حضرت ابراهيم و موسى و عيسى عليهمالسلام تكيه مىكند و خاطر نشان مىسازد كه اعتقاد ابراهيم برتوحيد ناب استوار بوده و قوام شريعت ابراهيم برتوحيد بوده است و ذريهاش را به همين توحيد ناب سفارش كرده است. به دنبال آن اعتراض قريش بر پيامبر را بيان مىدارد كه گفتند: چرا اين قرآن برفرد ثروتمند بزرگى نازل نشده و سپس به اين مناقشه جواب مىدهد.
در ادامه نكتهاى مهم را بيان مىدارد كه اگر همه مردم به خداوند كفر نمىورزيدند، خداوند آن قدر نعمت و ماديات به كفار مىداد كه حتى سقف خانههاى آنها از نقره گردد و همه اينها را بازيچه زندگى دنيا دانسته و سراى جاودان را براى متقين مىداند و نتيجه روى گردانى از ذكر الهى را همنشينى با شيطان بيان داشته است و با بيان نكاتى از زندگى حضرت موسى عليهالسلام سوره را ادامه مىدهد كه همه موارد در راستاى اثبات توحيد در رسالت انبياى الهى است و در انتهاى اين بخش از سوره، به اثبات رسالت حضرت عيسى عليهالسلام مىپردازد و مخالفتها و مناقشات افراد قوم را با ايشان جواب مىدهد.
در بخش پايانى سوره به مسئله معاد و پاداش مؤمنان و سرنوشت قوم كفار مىپردازد و يادآور مىشود كه در روز رستاخيز بعضى دوستان دشمن بعض ديگرند، مگر پرهيزگاران و بندگان خالص الهى كه براى آنان نعمتهاى جاودان بهشتى و براى كفار جز خذلان و عذاب سخت جهنم چيزى نخواهد بود. [آيات 65 ـ 89]
معرفى سوره
- بازدید: 1097