يكى از عنايتهاى الهى در اين قسمت از زيارت ذكر شده است و آن پذيرش ‍ توبه رجوع كنندگان به اوست ، آيات متعددى از قرآن كريم نداى حق تعالى را به گنهكارانش با تعبيرات لطيف و جاذبى بيان مى كند هم مستقيم و هم از زبان رسولانش (1220) مى فرمايد: و توبوا الى الله جميعا ايه المومنون لعلكم تفلحون (1221)، (و توبه كنيد تماما به سوى خدا اى مؤ منين شايد رستگار شويد) لطف او به مؤ منين اختصاص ندارد بلكه شامل مشركين و كفار هم مى شود و به ايشان خطاب مى كند، الا تعبدوا الا الله اننى لكم منه نذير و بشير و ان استغفروا ربكم ثم توبوا اليه يمتعكم متاعا حسنا الى اجل مسمى (1222)، (- قرآن كتابى است از طرف خداى حكيم خبير - به اينكه جز او را نپرستيد همانا من براى شما از سوى او بيم دهنده و بشارت دهنده ام و اينكه از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد سپس به سوى او بازگرديد تا به طرز نيكويى شما را تا مدت معين - از مواهب زندگى اين جهان - بهره مند سازد) و ظاهرا(1223) مراد از توبه در آيه ايمان آوردن است يعنى رها كنيد عبادت بتها را بعد از اين و از پروردگارتان از معصيت گذشته طلب مغفرت كنيد سپس به او ايمان آوريد. عنايت حق تعالى به بندگان متمردش به اين مقدار محدود نمى شود بلكه خود اول به ايشان رجوع مى كند و آنها را هدايت كرده و توفيق مى دهد كه به او برگردند و اين را توبه اول خود معرفى كرده تا بنده رجوع و توبه كند تا بعد از آن ، دوباره به او رجوع كرده و توبه اش را قبول كند بنابراين توبه بنده را به دو توبه از خود مقرون كرده است و مى فرمايد ثم تاب عليهم انه بهم رئوف رحيم (1224)، (سپس خداوند بر ايشان - سه نفرى كه از جنگ تخلف كردند - توبه كرد تا ايشان توبه كنند زيرا او بسيار توبه پذير مهربان است ) خداوند نه تنها خود را بسيار توبه پذير(1225) معرفى كرده است بكله مكرر بسيار بخشنده معرفى نموده و به پيامبر رحمتش امر كرده كه به بندگان اعلان كند كه : نبى ء عبادى انى انا الغفور الرحيم (1226)، (خبر بده به بندگانم كه من بخشنده مهربانم ) و نيز با اين پيام دل انگيز پر و بال اميد مى دهد كه : قل يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله ان الله يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور الرحيم (1227)، (بگو اى پيامبر؛ اى بندگانم كه بر خويشتن زياده روى كرده ايد از رحمت خدا ماءيوس نشويد همانا خداوند تمامى گناهانرا مى آمرزد زيرا او بخشنده مهربان است ) البته آيات هشداردهنده هم دارد لكن نوعا بعد از آيات اميددهنده هستند در عين حال نااميدان از رحمتش را از گمراهان دانسته ،(1228) و توبه كنندگان را مورد محبت و لطف خود قرار داده و مى فرمايد: ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين (1229)، (خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و طالبين پاكى را دوست دارد) و نيز ايشان را مشمول دعاى ملائكه و مغفرت آنها قرار داده است و مى فرمايد: الذين العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يومنون به و يستغفرون للذين آمنوا ربنا وسعت كل شى ء رحمة و علما فاغفر للذين تابوا و اتبعوا سبيلك وقهم عذاب الجحيم ربنا و ادخلهم جنات عدن التى و عدتهم و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذرياتهم انك انت العزيز الحكيم وقهم السيئات (1230)، (كسانى كه عرش و اطراف آن را حمل مى كنند با ستايش ‍ پروردگارشان تسبيح كرده و براى مؤ منين طلب آمرزش مى كنند و - مى گويند - پروردگارا رحمت و علمت هر چيزى را فراگرفته است پس ببخش كسانى را كه توبه كرده و راهت را تبعيت مى كنند و ايشان را از عذاب جهنم حفظ كن ، پروردگارا، و ايشان و پدران و همسران و اولاد صالح ايشان را داخل كن به باغهاى عدنى كه وعده داده اى زيرا تو عزيز حكيم مى باشى و ايشان را از گناهان حفظ كن ) و همچنين سيئات ايشان را تبديل به حسنات مى كند و مى فرمايد: للّه للّه الا من تاب و آمن و عمل عملا صالحا فاولئك يبدل الله سيئاتهم حسنات و كان الله غفورا رحيما... (1231)، (مگر كسى كه توبه كرده و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد پس خداوند گناهانش را به حسنه تبديل مى كند و خداوند بخشنده مهربان است ) و نيز ايشان را وارد بهشت مى كند و مى فرمايد: الا من تاب و آمن و عمل صالحا فاولئك يدخلون الجنة و لايظلمون شيئا... (1232)، (مگر كسى كه توبه كرده و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد پس ايشان وارد بهشت مى شوند و هيچ گونه ظلمى به آنها نمى شود)، امام سجاد عليه السلام نيز به خداوند عرض ‍ مى كند: (تو منزهى ، از تو ماءيوس نمى باشم و حال آنكه براى من درب توبه به سوى خويش را باز نمودى (1233)) و نيز عرض مى كند: (تو آن خداى - مهربانى - كه براى بندگانت درى به سوى بخششت باز نمودى و آن را توبه ناميدى (1234)) با اين بيانات كوتاه اهميت توبه و عنايت خاص ‍ خداوند به گنهكاران و متمردين روشن مى شود كه با اين بهانه مى خواهد بندگانش همواره به سوى او برگردند تا جايى كه گاهى به صورت تقاضا، از ايشان توبه را طلب مى كند و مى فرمايد: (آيا به سوى خدا توبه نمى كنند و از او آمرزش طلب نمى كنند در حالى كه خدا بخشنده مهربان است (1235)).

نوشتن دیدگاه