مطالبى که بيان شد، هشدار مهمى است براى تمام مردم، مخصوصا عوام که زود فريب مى خورند وبا مشاهده ى اندک چيزى به هر آستانى سر مى سپارند.
برخى از دکان داران مريد ساز، ختم ها واورادى به عنوان برنامه ى تزکيه ى نفس ودستورات چله نشينى واذکارى، به بهانه ى تهذيب باطن وصعود روح به پيروانشان مى دهند.
شخص تابع هم با کمال تعبد، رياضت مى کشد واذکار مخصوص را در اوقات خاص خود مى خواند وفکر را به همان جهتى که مرشد خواسته، تمرکز مى دهد. خواه ناخواه، بعد از مدتى خوابى مى بيند، يا در اثر تلقين به نفس که معلول حرفهاى مرشد است، مکاشفه اى براى او رخ مى دهد وخلاصه اثرى در روح خود مى يابد که قبلا فاقد آن بوده است.
در اينجا اهل دقت وافراد دانا ونکته شناس مى دانند که اين توفيقات معنوى، از قبيل خواب ديدن ها وانبساط روح يافتن ها ومکاشفات گوناگون، نتيجه ى قدرت روح است که بر اثر محاصره ى نفس وحبس فکر پيدا شده است وربطى به حق بودن يا بطلان جناب مرشد ومراد ندارد.
چه بسا ممکن است بيشتر از اين ثمرات، از راه رياضت هاى نامشروع هم حاصل شود. اما جوانان پاکدل وناآگاه ومردم ساده لوح وظاهربين، خيال مى کنند اين آثار، فقط معلول توجه نفسانى قطب ونفس کريمانه ى مراد وکرامت شخص مرشد است وخبر ندارند که ريشه ى اصلى کار، مربوط به رياضت هاى خودشان مى باشد که منشا حصر روح گرديده، قدرت باطنى وحالات جديدى را پديد مى آورده است.
در هر حال اين رمزى بود که شگرد کار خيلى ها را فاش مى سازد وهشدارى است تا مردم زودباور، به بازيهاى مريدبازان دنيا طلب - که در پى ثروت ورياست اند - فريفته نشوند وبه هر آستانى سرنسپارند.
روش فقهاء شيعه وعلماء با اخلاص؛ دعوت به حق است، نه دعوت به نفس. از اين رو خود را مطرح نمى کنند ونفس والقائات خويش را موثر نمى دانند. بلکه در برنامه دادن براى تهذيب باطن وسير وسلوک نفسانى وبراى تطهير قلب وتزکيه ى روح، به بيانات معصومين عليهم السلام استناد مى کنند وتنها دعاها ودستوراتى را که در کتاب وسنت است، آن هم به عنوان امر خدا وپيامبر وائمه عليهم السلام، به به عنوان دستور خود واختراع خويش، توصيه مى نمايند.
اکنون به شيفتگان معنويت ومردم حق جو، بخصوص جوانان پاکدل که در جستجوى کمالات روحى ومصمم بر تزکيه ى باطن هستند، توصيه مى شود جز به خدا واهل بيت عليهم السلام، گرايش نيابند وبدانند راه اصلى وشيوه ى مورد رضاى معصومين، تقوى وپارسايى است؛ يعنى ترک گناهان وانجام واجبات. اگر هم خواستند بيشتر به توفيقات معنوى برسند واز کمالات نفسانى برخوردار گردند به انجام مستحبات، در حد مقدور وترک مکروهات، به اندازه ى امکان بپردازند، سپس هر چه بيشتر قرآن تلاوت کنند، دعاهاى وارده از معصومين را قرائت نمايند ومعرفت ومحبت وتوسلات خود را به اهل بيت، مخصوصا حضرت صاحب الزمان عليه السلام محکم تر وپيوسته تر سازند. نيز توجه داشته باشند که برنامه ى تصفيه وخودسازى معنوى، در همين است وبس.
در توسل به ائمه اطهار وحضرت بقية الله عليهم السلام نيز زمان ومکان ها فرق ندارند، جز آنچه در کتاب وسنت بيان شده است. مثل برترى مسجد الحرام ومساجد ديگر وحرم اهل بيت عليهم السلام وامثال آن نسبت به ساير مکان ها وفضيلت شب هاى جمعه وعصرهاى جمعه وروز عيد غدير وشب نيمه ى شعبان وماه رمضان وامثال آن، نسبت به ساير زمان ها، که سند شرعى دارند. اين اوقات واماکن به حکم وحى، شرافت وامتياز خاصى يافته اند. اما خانقاه فلان درويش يا خانه ى فلان آقا ومرشد ومراد، به عنوان شخص او، هيچ فضيلتى ندارد. بلکه اگر موجب تقويت باطل شود وباعث فريب خوردن عوام الناس گردد، چه بسا حرام هم باشد.

نوشتن دیدگاه