عبد الله فرزند شداد ليثى در بستر بيمارى افتاده بود ودر آتش تب مى سوخت.
امام حسين عليه السلام براى عيادت او به طرف خانه اش حرکت نمودند. وقتى حضرت به سراى وى رسيدند وقدم در منزلش نهادند، تبش قطع شد وشفا يافت.
وى که از شيعيان امير المومنين ودوستان اهل بيت عليهم السلام بود، با مشاهده ى اين مقام وکرامت، رو به امام نمود وعرضه داشت: از آنچه خداوند به شما دودمان رسالت موهبت کرده، خرسندم وبه حقانيت امامت وولايتشان معترفم. راستى که تب از ورود شما مى گريزد. من به برکت قدوم مقدستان، بهبود يافتم.
سيد الشهداء عليه السلام فرمودند:
(والله ما خلق الله شيئا الا وقد امره بالطاعة لنا).
به خدا سوگند هيچ چيز را پروردگار نيافريده مگر آنکه مامورش ساخته از ما اطاعت کند وفرمان داده مطيع ما اهل بيت باشد.
رويداد نخست، در جلد هجدهم کتاب بحار الانوار، صفحه ى هشتم وحادثه ى بعدى در جلد دوم کتاب اثبات الهداة، صفحه ى پانصد وهشتاد وپنج ودر جلد چهارم کتاب مناقب آل ابى طالب، صفحه ى پنجاه ويک ثبت گرديده واين دو حکايت وبيان حضرت حسين عليه السلام دليل روشنى بر نفوذ قدرت چهارده معصوم در تمام جهان آفرينش مى باشد.

نوشتن دیدگاه