2     «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىِّ وَ لا تَجْهَرُوا
          لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ»

ترجمه:
2. اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، بلند نكنيد صدايتان را، يعنى داد نزنيد فوق
صداى نبى و بلند با او صحبت نكنيد. مثل اينكه با يكديگر صحبت مى‏كنيد كه موجب
حَبط اعمال و عبادات شما مى‏شود و حال آنكه نمى‏فهميد[1].
 
تفسير:
[شيوه سخن گفتن با پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله]
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىِّ» بايد براى احترام
نبى با كمال خضوع و خشوع، سبك صحبت كرد و فرياد سر نبى نزد و ظاهرِ نهى،
تحريم است و احترام و تواضع نسبت به او واجب است، چنانچه گذشت كه فرمود: «وَ
تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ»[2].
«وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ» او را به اسم صدا نزنيد. نگوييد:
يا محمد، يا احمد، چنانچه يكديگر را صدا مى‏زنيد. بلكه: يا رسول اللّه‏، يا خيرة اللّه‏، يا
صفى اللّه‏ و امثال اين‏ها. آن هم به فرياد و جَهرِ صوت نباشد، بلكه مطلقاً مذموم است،
چنانچه در وصاياى لقمان گذشت: «وَ اقْصِدْ فِى مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ
الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ»[3].

«أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ» از اين جمله استفاده مى‏شود كه فرياد كردن و بلند با
پيغمبر صحبت كردن موجب كفر مى‏شود، زيرا كفر، حَبطِ اعمال مى‏كند.
«وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ» بسا انسان، كافر مى‏شود و خيال مى‏كند كه مؤن است مثل
بسيارى از كارهاى امروزه.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، صدايتان را بلندتر از صداى پيامبر مكنيد،
و همچنان‏كه بعضى از شما با بعضى ديگر بلند سخن مى‏گوييد با او به صداى بلند سخن مگوييد، مبادا بى‏آنكه بدانيد كرده‏هايتان تباه شود.
 
[2] .  و او را يارى كنيد و ارجش نهيد. سوره فتح: آيؤ 9.
 
[3] .  و در راه رفتنِ خود ميانه‏رو باش و صدايت را آهسته كن كه بدترين آوازها بانگ خران است.سوره لقمان: آيه 19.

نوشتن دیدگاه