8     «فَضْلاً مِنَ اللّه‏ِ وَ نِعْمَةً وَ اللّه‏ُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ»

ترجمه:
8. اين حُب و كراهيت تفضّلى است از خداوند و نعمتى است كه به شما عنايت
فرموده و خداوند مى‏داند كى قابل اين تفضل است و صلاح و مصلحت دارد و كى
لياقت ندارد[1].
 
تفسير:
[ريشه ايمان و دوستى و دشمنى]
و اخبار بسيارى داريم كه اصل ايمان و حقيقت ايمان مسئله حب و بغض است كه
سؤل مى‏كند كه «هَلِ الْحُبُّ وَ الْبُغضُ مِنَ الإيمانِ؟» جواب مى‏فرمايد: «هَلِ الاْءيمانُ إلاّ
الْحُبُّ وَ الْبُغضُ»[2] و مضامين ديگر.
هر كه و هر چه خدا دوست دارد، بايد دوست داشت. مثل انبيا و اوصيا و مؤنين
و افعال حسنه و اعمال صالحه، و هر كه و هر چه خداوند دشمن دارد، مثل كفار
و مشركين و ضالّين و مُضلّين و مُبدعين[3] و ظالمين و فسق و فجور، بايد دشمن

داشت. «فَضْلاً مِنَ اللّه‏ِ وَ نِعْمَةً» بالاترين تفضّلات الهى و نِعَمِ پروردگار همين است،
بلكه ساير تفضّلات و نِعَم داير مدار اين است. «وَ اللّه‏ُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ» تمام كارهاى او از
روى علم و عين صلاح است.

[1] .  و اين بخششى از خدا و نعمتى از اوست، و خدا، داناى سنجيده كار است.
 
[2] .  آيا دوستى و دشمنى از ايمان است؟ امام عليه‏السلام فرمودند: مگر ايمان چيزى جز دوستى و دشمنى
است؟ ر . ك: المحاسن: ج 1، ب 34، ص 262؛ كافى: ج 2، ص 125، ضمن ح 5 و تفسير فرات: ص428.
 
[3] .  ضالّين: گمراه شدگان. مضلّين: گمراه كنندگان. مُبدعين: بدعت گذاران.

نوشتن دیدگاه