21     «فَهُوَ فِى عِيشَةٍ راضِيَةٍ»

ترجمه:
21. پس او در يك زندگانى خوش است كه بسيار خشنود و فرحناك است[1].
 
تفسير:
[يقين، بالاترين درجه معنوى]
موقعى كه خطاب برسد: «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِى إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً
* فَادْخُلِى فِى عِبادِى * وَ ادْخُلِى جَنَّتِى»[2].
و مقام رضا بالاترين مقامات است كه بنده در جميع واردات تكوينى و تشريعى
خشنود باشد و همان را طالب باشد و اين از مقام صبر بالاتر است و در بهشت هم
بالاترين مقامات بر اهل بهشت رضاى الهى است كه عرض مى‏كنند: «رَبّنا رِضاكَ»[3]

و اوصاف بهشت و نِعَمِ او را از حور و قصور و اطعمه و البسه و اشربه نمى‏توان درك
كرد كه مى‏فرمايد: «فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنْتُمْ فِيها خالِدُونَ»[4]، و در
حديث فرموده: «وَ لا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَر»[5].
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: پس او در يك زندگى خوش است.
 
[2].  اى نفس مطمئنه، خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد، و در ميان بندگان من درآى،
و در بهشت من داخل شو. سوره فجر: آيات 27 ـ 30.
 
[3].  پروردگارا، رضاى تو. ر.ك: تفسير عياشى: ج2، ص97 و بحارالأنوار: ج8، ص141.
 
[4].  و در آنجا آنچه دل‏ها آن را بخواهند و ديدگان را خوش آيد هست و شما در آن جاودانيد. سوره زخرف: آيؤ 71.
 
[5].  و به قلب بشرى خطور نكرده است. ر.ك: امالى صدوق: ص368؛ ضمن ح15؛ وسائل الشيعة: ج6،ص140، ضمن ح2 و بحارالأنوار: ج8، ص186، ضمن ح151.

نوشتن دیدگاه