50     «وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكافِرِينَ»

ترجمه و توضيح:
50. و محققاً اين قرآن باعث حسرت مى‏شود براى كفار[1]، چنانچه مى‏فرمايد:
«وَ لَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلَى النّارِ فَقالُوا يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ
الْمُؤمِنِينَ»[2]. به خصوص موقعى كه مقامات مؤنين را در بهشت مشاهده مى‏كنند و از
خدا طلب مى‏كنند: «رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنّا ظالِمُونَ»[3]، «وَ هُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيها
رَبَّنا أَخْرِجْنا نَعْمَلْ صالِحاً غَيْرَ الَّذِى كُنّا نَعْمَلُ...»[4] الآية، و آيات ديگر.
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: و آن واقعاً بر كافران حسرتى است.
 
[2].  و اى كاش منكران را هنگامى كه بر آتش عرضه مى‏شوند، مى‏ديدى كه مى‏گويند: «كاش بازگردانده مى‏شديم و ديگر آيات پروردگارمان را تكذيب نمى‏كرديم و از مؤمنان مى‏شديم». سوره انعام: آيؤ 27.
 
[3].  پروردگارا، ما را از اينجا بيرون بر، پس اگر باز هم به بدى برگشتيم، در آن صورت ستمگر خواهيم بود. سوره مؤنون: آيؤ 107.
 
[4].  و آنان در آنجا فرياد برمى‏آورند: «پروردگارا، ما را بيرون بياور، تا غير از آنچه مى‏كرديم، كار
شايسته كنيم». سوره فاطر: آيؤ 37.

نوشتن دیدگاه