آيه (10)      
ƒ(وَ اصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً)

ترجمه :
10. و صبر كن بر آنچه مى‌گويند و دورى كن از آن‌ها دورىِ نيكويى[1] .
 
 
تفسير :
]دستور به صبر و حسن معاشرت[
(وَ اصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ) كه نسبت ساحر و مجنون و كذاب و مُفتَرِى به شما مى‌دهند و اذيت‌هايى به شما وارد مى‌كنند، چنانچه همين نسبت‌ها را به انبياى سلف هم دادند و آن‌ها صبر كردند و تحمل نمودند، وَلَو اينكه به حضرتش بيش از آن‌ها اذيت كردند كه فرمود : «ما اُوذِيَ نَبيٌّ مِثْلَ ما اُوذِيتُ»[2] .
 
شما در مقام تلافى بر نيا و تحمل فرما و]به[ روى خود نياور. (وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً) هجر جميل؛ مخالفت قلبى و ترك هواهاى نفسانى آن‌ها، ولى در ظاهر ملايمت در معاشرت و مدارات در دعوت الى الحق كه بالاترين چيزى كه كلمه اسلام را بلند كرد، همين اخلاق پيغمبر بود كه حتى در فتح مكه تمام آن‌ها را عفو فرمود و انتقام نكشيد و گذشت نمود، حتى خانه ابى سفيان را محل امن قرار داد.
*    *    *


[1] .  ترجمه ديگر: و بر آنچه مى‌گويند شكيبا باش و از آنان به وجهى پسنديده فاصله بگير.
[2] .  هيچ پيامبرى به اندازه من اذيت نشد. مناقب آل ابى طالب: ج3، ص286؛ تفسير رازى: ج4،ص175؛ تفسير ابن عربى: ج1، ص151 وبحارالأنوار: ج39، ص56.

نوشتن دیدگاه