آيه (10)      
ƒفَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ

ترجمه :
10. پس در آن روز نه خود قوّت دارد كه دفع عذاب از خود كند و نه كسى را دارد كه او را يارى كند[1] .
 
 
تفسير :
اما اينكه (فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ) براى اين است كه ملائكه عذاب او را در سلاسل و اغلال مى‌كشند و در جهنم پرتاب مى‌كنند كه خطاب مى‌رسد به ملائكه عذاب: (خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِيمِ * ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ)[2] ؛ بگيريد او را و  
بكشيد به سوى جحيم، پس بريزيد بر فرق او آب جوشيده، و مى‌فرمايد نيز: (خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ * ثُمَّ فِى سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ)[3]  و اما (وَ لا  
ناصِرٍ) براى اين است كه مى‌فرمايد: (يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ * وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ * وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ * لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ)[4] . تفسيرش گذشت.
 
*    *    *
 

[1] .  او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد؛ آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد. سورهدخان: آيات 47 ـ 48.
[2] .  ]گويند :[ بگيريد او را و در غُل كشيد. آنگاه ميان آتشش اندازيد. پس در زنجيرى كه درازى آنهفتاد گز است وى را در بند كشيد. سوره حاقه: آيات 30 ـ 32.
[3] .  روزى كه آدمى از برادرش و از مادرش و پدرش و از همسرش و پسرانش مى‌گريزد. در آن روز،هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‌دارد. سوره عبس: آيات 34 ـ 37.
[4] .  سوگند به آسمان بارش‌انگيز.

نوشتن دیدگاه