سُورَةُ الضُحى
 
معرفى سوره[1]

فضيلت سوره ضُحى  

أمّا الكلامُ في فَضْلِها: كافى است همان حديث كه ابن بابويه مسنداً از معاوية بن عمار[2]  از حضرت صادق 7 در سوره «والشمس» و «والليل» و «والضُحى» و «ألَمْ نشرح»
روايت كرده كه ذكرش گذشت[3] . به علاوه رواياتى از حضرت رسالت نقل شده كه
فرمود: «مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَةَ وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ، وَ كُتِبَ لَهُ مِنَ الْحَسَناتِ بِعَدَدِ كُلِّ سائِلٍ وَ يَتِيمٍ عَشرَ مَرّاتٍ»[4] .
 
و نيز از آن حضرت و حضرت صادق 7 رواياتى نقل شده، لكن سند ندارد[5] .
 

[1] .  ر.ك: تفسير مقاتل بن سليمان: ج3، ص494؛ تفسير ابن زمنين: ج5، ص141؛ تفسير سمرقندى :ج3، ص567 و مجمع البيان: ج10، ص764 و تفاسير ديگر.
[2] .  خداوند نور آسمان‌ها و زمين است. سوره نور: آيه 35.
[3] .  آن روز كه مردان و زنان مؤمن را مى‌بينى كه نورشان پيشاپيششان و به جانب راستشان دواناست. سوره حديد: آيه 12.
[4] .  گويى چهره‌هايشان با پاره‌اى از شبِ تار پوشيده شده است. آنان همدم آتشند، كه در آن جاودانهخواهند بود. سوره يونس: آيه 27.
[5] .  ترجمه ديگر: كه پروردگارت تو را وا نگذاشته، و دشمن نداشته است. 

نوشتن دیدگاه