آيه (4)        
ƒوَ لَلاْخِرَةُ خَيْرٌ لَکَ مِنَ الاُْولى

ترجمه :
4. و هرآينه آخرت از براى شما بهتر است از اولى كه عالم دنيا باشد[1] .
 
تفسير :
]آخرت قابل مقايسه با دنيا نيست[
زيرا نِعَمِ آخرت را نمى‌توان مقايسه كرد با نِعَمِ دنيويه. آخرت دار خلود است، دنيا دار فنا. بهشت و نِعَمِ بهشتى و قصور و حور و غلمان و فرش و سريرهاى بهشت و مأكولات و مشروبات و فواكه بهشت و قرب به مقام ربوبى و حشر با اوليا، از همه بالاتر، رضاى الهى و زير سايه عرش اعظم و هواى بهشت و بوى بهشت و ساير تفضّلات الهى طرف نسبت نيست با دنيا كه: «دَارٌ بِالْبَلاءِ مَحْفُوفَةٌ، وَ بِالْغَدْرِ مَوْصُوفَةٌ»[2] . و دارى  
است پر زحمت و مرارت و امراض گوناگون و گرفتار كفار و مشركين و ضالّين و مضلّين و شياطين جنّى و انسى و ظالمين و فسّاق و فجّار و جهّال كه در بهشت هيچ‌گونه اين بليّات نيست. بالاخص براى وجود مقدس حضرت رسالت 9.
 
]مقامات و فضايل بى شمار نبى اكرم 9[
اما تفضّلات خداوند در حق حضرت رسالت 9 در اين عالم اينكه اول


مخلوق الهى در عالم نورانيت كه فرمود: «أَوَّلُ ما خَلَقَ اللهُ نُورِي»[3]  و اين منافى


 
با خبرى كه مى‌فرمايد: «أوَّلُ ما خَلَقَ اللهُ الْعَقْلَ»[4]  نيست، چون نور مقدس او


 
عقلِ كُل و كُلّ عقل است، سپس سير در حُجُبِ دوازده گانه و در عرش اعظم و او


را اشرف مخلوقات خود قرار داده و سيد مرسلين و خاتم نبيين و افضل از اولين


و آخرين، و دين او را افضل اديان، و كتاب او را افضل كتب، و اوصياى او را


افضل اوصيا، و امت او را افضل امم و غير اين‌ها از تفضّلات و علوم و اسرارى كه به او آموخت.
و اما در آخرت بعث به مقام محمود كه فرمود: (وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى أَنْ يَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً)[5] . و گفتيم در سوره مباركه حمد كه حمد با اينكه مختص  
به خداست[6]  خداوند مقامى به حضرتش عنايت مى‌كند كه جميع انبيا و اوليا و ملائكه
و صلحا و اتقيا و مومنين ستايش مى‌كنند و از عنايات او بهره‌بردارى مى‌كنند كه يكى از شئونات مقام محمود مقام شفاعت است و شفاعت حضرت منحصر به اهل معاصى نيست كه فرمود: «ادَّخَرتُ شَفاعَتِي لاِهْلِ الْكَبَائِرِ مِن اُمّتِي»[7] ، بلكه آيه شريفه در همين  
سوره بعد كه مى‌فرمايد :

[1] .  شفاعت من فقط براى گناهكاران امتم ذخيره شده است و بس. تفسير التبيان: ج1، ص213؛ تفسيرقرطبى: ج5، ص161 و بحارالأنوار: ج8، ص30، باب21.
[2] .  و به زودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى.
[3] .  درباره اين موضوع: ر.ك: تأويل الآيات: ج2، ص811 و بحارالأنوار: ج16، ص143، ح10.
[4] .  مگر نه تو را يتيم يافت، پس پناه داد؟
[5] .  تو به حمدالله عالمه‌اى هستى كه علم را از كسى نه آموخته‌اى، و فهميده‌اى هستى كه فهم را ازكسى نه آموخته‌اى.الاحتجاج«طبرسى»:ج2، ص29 وبحار:ج45، ص164،ضمن ح7.
[6] .  و تو را سرگشته يافت، پس هدايت كرد.
[7] .  ر.ك: عيون اخبار الرضا: ج1، ص177؛ الاحتجاج«طبرسى»: ج2، ص219 و بحار: ج11، ص81.

نوشتن دیدگاه