آيه (6)        
ƒأَ لَمْ يَجِدْکَ يَتِيماً فَآوى
ترجمه :[1]

تفسير :
اما يتيمىِ آن حضرت كه در رحم مادرش بود، پدرش عبدالله از دنيا رفت. دو سال از عمر شريفش گذشت. مادرش آمنه از دنيا رفت. چهار ساله شد، جدش عبدالمطلب از دنيا رفت. عمش ابوطالب او را كفالت مى‌كرد و فاطمه بنت اَسد پذيرايى مى‌كرد و سرّ و حكمت اين بود كه كفار و مشركين بدانند كه جايى نرفته و نزد كسى درس نخوانده و از كسى چيزى فرا نگرفته كه به قول شاعر :
نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت         به غمزه مسئله‌آموز صد مدرس شد
كه بدانند اين علوم و كمالات افاضه حق است، به عينه مثل تعليم علم اسماء به آدم بود كه بر ملائكه معلوم گردد مقام آدم و اين نوع عنايت را خداوند نسبت به تمام انبيا و اوصياى آن‌ها و ائمه هدا : و صديقه طاهره 3 و بسيارى از اين خانواده فرموده كه حضرت زين العابدين 7 به عمه بزرگوارش عليا عليّه زينب  3 مى‌فرمايد: «أنتِ بِحَمدِ اللهِ عالِمَةٌ غَيْرُ مُعَلِّمَةٍ، وَفَهِمَةٌ غَيْرُ مُفَهَّمَةٍ»[2] .
 
اما (فَآوى) خداوند چنان او را در ميانه اين مشركين حفظ فرمود تا موقعى كه مبعوث به رسالت شده و مدتى كه در مكه ميانه اين همه دشمن و در مدينه در اين غزوات حفظ فرمود.
*    *    *

[1] .  كليدهاى دنيا بر او عرضه شد و او قبول نكرد. ر.ك: تاريخ بغداد: ج5، ص231؛ مناقب آل ابىطالب: ج1، ص282 و بحارالأنوار: ج6، ص418، ضمن ح2.
[2] .  چقدر فرق است بين كسى كه كليدهاى دنيا را به او عرضه كردند و او قبول نكرد و بين كسى كهگفت: «و مُلكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد»، اشاره به سوره ص :آيه 35.

نوشتن دیدگاه