مرحوم آية الله شيخ مرتضى حائرى به نقل از صاحب كتاب كشف الغمه فرمود:
شقيق بلخى در مسير تشرف به مكه معظمه خدمت حضرت امام كاظم عليه السلام رسيده و متوجه مى شود كه آن حضرت براى پذيرايى از ميهمانان خويش مقدارى رمل را در ظرف آبى ريخته و با آن، همه مردمان را غذا مى دهد!؟
شقيق نيز در كمال حيرت از حضرت تقاضاى غذا مى نمايد، آن حضرت نيز پس از تناول از ظرف غذاى درست شده از آب و رمل! مقدارى از آن غذا را نيز به شقيق بلخى داده تا وى نيز از آن استفاده نمايد. شقيق خود در اين باره مى گويد: چون از آن غذا تناول كردم، آن چنان سير شدم كه تا چندين روز ميل به خوراك و آب نداشتم.
گفتمش سير مى شود كه كنم *** زين شراب طهور لب را تر
فضل، فضل خدا را فضل عطا *** كرد و نوشيدم از كفش كوثر
سير وسيراب گشتم ايامى زان عطاى شه همايون فر(4)
پاورقی:
(4) آيا اين واقعه وساير مشابه آن، گوياى اين حقيقت نيست كه در اين جهان علاوه بر جريان قوانين طبيعى عادى قابل محسوس وشناخت وبالاخره قابل تصرف، قوانين ما فوقى نيز وجود دارد كه مدركان ومتصرفان آن قوانين به آسانى مى توانند جهان را به گونه اى ديگر تعريف واز آن براى هدايت وارشاد بشر ويا خدمت به خلق خدا بهره گيرند. آرى! اگر علم طبيعى وتجربى موجود، عليرغم بى نهايت بودن ابعاد آن، از بعد قوانين عادى قابل شناخت وقابل تعريف است، پس علم طبيعى مافوقى نيز وجود دارد كه خود، معلمين وقوانين مخصوص به خود را داراست به طورى كه براى بشر عادى قابل شناخت وقابل تصرف نيست.
به راستى بشر پر مدعا در كجاى اين جهان قرار دارد؟ چرا او به خود اين اجازه را مى دهد كه دين را در گوشه اى قرار داده وآن را از سريان به تمام ابعاد هستى انسانى وحتى غير انسانى دور نمايد؟ چرا او ميان علم ودين مرز مى سازد وحتى با ابزار به اصطلاح علم به جنگ دين مى رود؟ آيا دين اهل البيت عليهم السلام پيام آور قوانين طبيعى وفوق طبيعى نيست؟ اگر طبيعت در مقابل مافوق طبيعت ذره اى بيش نيست، پس قوانين آن نيز نسبت به ديگرى، چيزى براى گفتن وعرضه اندام ندارد.
تو خود چه لعبتى اى شهسوار شيرين كار *** كه توسنى چون فلك رام تازيانه تست
حافظ.
گرچه شاءن وسيطره وجود اهل البيت عليهم السلام در جميع مراتب هستى امكانى مقتضى آن است كه آنان به آنچه را كه بشر بدان نياز داشته ويا حتى نسبت به معرفت آن كنجكاو باشد را از برايش بيان داشته:
قال الباقر عليه السلام: شرقا وغربا لن تجدا علما صحيحا الا شيئا يخرج من عندنا اءهل البيت.
حضرت امام محمد باقر عليه السلام مى فرمايد:
در شرق وغرب عالم علم صحيحى غير از علم ما اهل بيت وجود ندارد
ويا به هنگام ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف بيان خواهند داشت.
آرى علم برگرفته از اهل البيت عليهم السلام است كه مبداء:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: راءس الفضائل العلم.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
اساس فضائل علم است.
ومنتهاى فضائل:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: غاية الفضائل العلم.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
بهترين فضيلتها علم است.
ريشه تمام خيرها:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: العلم اصل كل خير
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
ريشه هر خيرى علم است.
برترين رستگارى:
قال اميرالمؤ منين عليه السلام: العلم اعلى فوز.
حضرت اميرالمؤ منين امام على عليه السلام مى فرمايد:
علم بالاترين پيروزمندى است.
نجات بخش:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: العلم ينجيك، الجهل يرديك.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
علم نجات دهنده وجهل هلاك كننده تو مى باشد.
تفاوت گذار ميان اقشار اجتماعى:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: يتفاضل الناس بالعلوم والعقول لا بالاموال والاصول.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
برترى مردم به دانش وعقل است نه به ثروت واصل ونسب.
عظيم ترين گنج فناناپذير:
قال أمير المؤمنين عليه السلام: العلم كنز عظيم لا يفنى.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
علم گنجى بزرگى وپايان ناپذير است.
و بالاخره ارزش گذار بر انسانهاست:
قال أمير المؤمنين عليه السلام قيمة كل امرء ما يعلم.
حضرت أمير المؤمنين امام على عليه السلام مى فرمايد:
ارزش هر انسانى باندازه علم اوست.
اشارات:
1 -ارزش حاجيان حرم امن الهى در استفاده از غذاى مافوق طبيعى.
2 - بروز وتجلى گوشه اى از علوم مكنون وغيبى اهل البيت عليه السلام از براى ارشاد حاجيان به وجود حقايقى برتر در عالم، قدرتمندى علمى وتصرفی ائمه عليه السلام، بى ارزشى دنيا، امكان يافت روزى برتر حتى از راه رمل بيابان.
اى دوست بروى دوست بگشاى درى *** صاحب نظرا به مستمندان نظرى
ما بى خبرانيم ز منزلگه عشق *** اى با خبر از بى خبر آور خبرى
امام خمينى قدس سره.
3 - دو و يا چند چهرگى حقايق هستى و در نتيجه تعريف شدن علوم به دو گروه علوم محسوس عادى وعلوم غير عادى
4 - اختصاصى بودن تاثيرات تكوينى مواد ما فوق طبيعى و قابل قياس نبودن تأثيرات آنها با مواد طبيعى.
5 - پذيرا بودن جسم و روح انسان نسبت به مواد طبيعى عادى و طبيعى ما فوق.
6 - لزوم تصرف و قدرتمندى امام عليه السلام بر حقايق هستى.
7 - امكان ارشاد و تبليغ دين حقيقى از راه تصرفات غير عادى بر حقايق هستى.
8 - ايجاد اطمينان در غذا نسبت به ميهمان، از راه تقدم در خوردن و نوشيدن مواد غذايى.

نوشتن دیدگاه