(ديگر از اختصاصات او) :
قضاوت او است که به علم خود قضاوت مى کند
آن حضرت به مقتضاى علم امامت ووحى قضاوت کند مانند داود وسليمان، وبينه نطلبد وبه توسم صالح را از طالح مى شناسد وبه مقتضاى آن حکم مى کند وبه کتب انبياء سلف ما بين اهل آن حکم مى کند وبه حکم هاى انبياء نيز حکم مى کند، پس اين حکم ها بر شخصى گران آيد ومخالفت کند پس گردن او را بزند، وچون اين حکم ها بر باطن کند وگردن زند خوف او در همه ى دلها جا کند.
در چند حديث از حضرت صادق عليه السلام فرمود:
(قائم عليه السلام به حکم داود وآل داود وسليمان حکم کند وبينه نطلبد).(1)
ونيز فرمود:
(چون در مکه ظاهر شود واصحاب او جمع شوند وبا او بيعت کنند پس از آن امر کند منادى ندا کند: اين مهدى است که به قضاى داود وسليمان قضاوت مى کند واز کسى بينه نمى طلبد).(2)
ونيز فرمود:
(هر گاه قيام کند حکم کند بين مردم به حکم داود وحکم محمد صلى الله عليه واله وسلم (يعنى به هر دو)، احتياج به بينه ندارد، خداوند تعالى او را الهام مى کند پس به علم خود حکم مى کند وهر قومى را به آنچه پنهان کرده اند آگاه مى کند وخبر مى دهد، دوست خود را از دشمن خود به توسم مى شناسد (يعنى به فراست از سيما درک مى کند)).(3)
سپس فرمود: خداوند فرموده: (ان فى ذلک لآيات للمتوسمين).(4)
وامام على الهادى عليه السلام فرمود:
(هر گاه قيام کند بين مردم به علم خود عمل کند وبينه نطلبد).(5)
حضرت باقر عليه السلام فرمود:
(وحى مى شود به سوى او اين امر در شب وروز).
ابو الجارود عرض کرد: (وحى مى شود به سوى او؟).
فرمود:
(اى ابا الجارود اين وحى نبوت نيست، ليکن به او وحى مى شود چنانکه به مريم ومادر موسى عليه السلام وزنبور عسل وحى شد، اى اباالجارود قائم آل محمد صلى الله عليه واله وسلم اکرم است نزد خدا از مريم ومادر موسى وزنبور).(6)
وحضرت صادق عليه السلام فرمود:
(هر گاه امور به صاحب اين امر منتهى شود خداوند براى او هر پستى را بلند وهر بلندى را پست کند، تا اينکه دنيا در نزد او به منزله ى کف دست او باشد پس کدام يک از شما اگر در کف دست او موئى باشد او را نمى بيند).(7)
ونيز فرمود:
هر گاه قيام کند احدى از خلق خدا در پيش او نايستد مگر اينکه بشناسد او را که صالح است يا طالح،(8) آگاه باشيد که در شان اوست: (ان فى ذلک لآيات للمتوسمين).(9)
ونيز در آيۀ: (يعرف المجرمون بسيماهم)(10) فرمود:
(چون قائم قيام کند خداوند او را علم سيما عطا کند، پس امر مى کند بر کافر پس موهاى پيشانى اش را مى گيرند وبه پاهاى ايشان مى چسبند ومى کشانند ايشان را به سوى شمشير وشمشير در ميان ايشان مى نهد).(11)
وفرمود:
(در بين اينکه مردى بالاى سر قائم عليه السلام ايستاده واو را امر مى کند ونهى مى کند ناگهان مى گويد:بچرهانيد او را. پس او را مى گردانند به پيش روى او. پس امر مى کند گردن او را بزنند، پس نمى ماند در مشرق ومغرب کسى مگر اينکه از وى مى ترسد).(12)
ونيز حضرت باقر عليه السلام فرمود:
(مهدى را مهدى ناميده اند از آن جهت که رهنمائى مى کند به امر خفى حتى اينکه مى فرستد پى مردى، که مردم هيچ گناهى براى او نمى بينند، پس او را مى کشد تا اينکه ديگر هيچ کس در خانه ى خود حرفى نمى زند از ترس اينک مبادا ديوار بر او شهادت دهد).(13)
ونيز آن حضرت فرمود:
(قائم عليه السلام قضاوت مى کند به قضاوت هايى که بعضى از اصحاب او از همان اشخاصى که در جلو او شمشير زده اند منکر مى شمارند آن را وبر وى انکار مى کنند واو قضاوت آدم عليه السلام است، پس گردن ايشان را مى زند باز در مرتبه ى ديگر قضاوت مى کند به قضاوت هائى وآن را جمع ديگر از کسانى که در جلو او شمشير زده اند منکر مى شمارند واو قضاوت داود عليه السلام است، پس گردن ايشان را مى زند.
بار سوم به قضاياى ديگر قضاوت خواهد کرد وآن قضاوت ابراهيم عليه السلام است پس جمعى ديگر از کسانى که در جلو او شمشير زده اند منکر مى شمارند، پس گردن ايشان را نيز مى زند.
بار چهارم به قضاوت هاى محمد صلى الله عليه واله وسلم قضاوت مى کند هيچ کس بر وى انکار نمى کند).(14)
در پيش گذشت که آن حضرت به قضاى جديد قضاوت خواهد کرد واين نوعى از آن است که به علم خود وبه باطن اشخاص وبدون بينه قضاوت مى کند.
ونيز آن حضرت فرمود:
(حکم مى کند بين اهل تورات به تورات، وبين اهل انجيل به انجيل، وبين اهل زبور به زبور، وبين اهل قرآن به قرآن).(15)
**************************************
(1) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 65:4 ذيل ح 1138، بصائر الدرجات: ص 278 جزء 5 ب 15 ح 5،4،3،1- ص 530 جزء 10 ب 18 ح 15.
(2) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 11:4 ح 1090، بحار: 286:52 ب 26 ح 19، غيبت نعمانى: ص 214، خصال: 2: 793-792 باب اربعمائه ح 43.
(3) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 205:5 ح 1629، بحار: 339:52 ب 27 ح 86، روضة الواعظين: 266:2.
(4) حجر: 75.
(5) اصول کافى: 581:1 ح 13:1335، بحار: 320:52 ب 27 ح 25.
(6) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 290:3 ح 826، بحار: 390:52 ب 27 ح 212.
(7) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 56:4 ح 1129، کمال الدين: 674:2 ب 58 ح 29، بحار: 328:52 ب 27 ح 46، منتخب الانوار المضيئه: ص 350 ف 12.
(8) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 204:5 ح 1628، بحار: 325:52 ب 27 ح 38.
(9) حجر: 75.
(10) الرحمن: 41.
(11) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 435:5 ح 1871- ص 436 ح 1872، بحار: 320:52 ب 27 ح 26.
(12) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 41:4 ح 1110، اثباة الهداة: 541:3 ب 32 ف 27 ح 510، غيبت نعمانى: ص 159، بحار: 355:52 ب 27 ح 117.
(13) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 225:3 ح 748، اثباة الهداة: 584:3 ب 32 ف 59 ح 786، بحار: 390:52 ب 27 ح 212.
(14) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 309:3 ح 848، اثباة الهداة: 585:3 ب 32 ف 59 ح 796، بحار: 389:52 ب 27 ح 207.
(15) معجم احاديث الامام المهدى عليه السلام: 322:3 ح 866، بحار: 29:51 ب 2 ح 350:52-2 ب 27 ح 103، غيبت نعمانى: ص 157.

نوشتن دیدگاه