وقتی که امیرمؤمنان علی (علیه السلام) به شهادت رسید، طبق وصیت آن حضرت، امام حسن و یاران، جنازه او را بر زمین بلندی (در نزدیکی کوفه) که عرب به آن نجف می گفت، بردند و به خاک سپردند.
ولی قبر مقدس آن حضرت حدود 150 سال مخفی بود، و مردم نمی دانستند که قبر آن حضرت در کجا واقع شده است.
و علت این مخفی کاری این بود که دشمنان پر کینه علی (علیه السلام)، معاویه و فرزندان او (طاغوت های بنی امیه) به قبر آن حضرت دست نیابند و بی احترامی نکنند.
تنها عده اندکی از خواص، محل قبر آن حضرت را می شناختند و مخفیانه دور از چشم طاغوتیان، به زیارت قبر شریف آن بزرگوار می رفتند.
وقتی هارون الرشید (پنجمین خلیفه عباسی) به خلافت رسید، روزی هارون در بیرون کوفه در دشت وسیع نجف، برای شکار و صید آهو رفت و دستور داد که مأموران، اطراف آن را مسدود کنند، و از هر سو جلوی آهوها را بگیرند و آنها را به نقطه ای رم بدهند تا در تیررس، خلیفه قرار گیرند.
در این گیر و دار، ناگاه هارون دید یک گله آهو در یک جا اجتماع کرده اند، دستور داد، شکارچیان با سگ های و بازهای شکاری خود، از هر سو، آن گله را در محاصره خود قرار دهند، ولی وقتی آن گله احساس خطر بیشتر کردند به سرعت بالای بلندی رفتند و همان جا دست ها و پاهای خود را در زمین افراشتند، عجیب این که آهوها کاملاً احساس آرامش می کردند، و سگ ها و بازها وقتی به دنبال آنها بالای تل می رفتند در نیمه راه سقوط می نمودند.
هارون و همراهان از مشاهده این وضع اسرارآمیز، حیران و بهت زده شدند، به راستی این چه رازی است که آهوها در آن جا بست نشسته اند؟! و با این که وحشی هستند، رام شده اند و سگ ها و بازها نمی توانند به سوی آنها بروند و در نیمه راه سقوط می کنند؟
هارون دستور داد، افرادی به کوفه بروند و پیر سالخورده ای را که به آن محل آشنایی دارد، بیاورند، تا بلکه راز مطلب، کشف گردد.
آن ها به کوفه رفتند، و پیر سالخورده ای را یافتند و آوردند، هارون از او پرسید آیا تو درباره این محل، از گذشتگان چیزی نشنیده ای؟
او گفت: آیا من در امان هستم تا خبری را بگویم
هارون به او امان داد و گفت: خاطرت آسوده باشد، هرگز کوچک ترین صدمه ای به تو نمی زنیم.
پیر گفت: پدرم از پدر خود نقل می کرد:شیعیان علی (علیه السلام) عقیده داشتند که قبر علی (علیه السلام) در همین جا است و خداوند این محل را حرم امن خود قرار داده است!.
همان دم هارون به راز آگاهی یافت از اسب پیاده شد و در همان نقطه خود را به زمین افکند و تا سه روز، گریه می کرد و دستور داد در همان نقطه بارگاهی ساختند، و از آن پس، هر کس به کوفه می آمد به زیارت قبر شریف علی (علیه السلام) می رفت.(1)
به این ترتیب، این راز عجیب، کشف شد، آن هم به وسیله یکی از دانشمندان سرسخت اهل بیت (علیه السلام) هارون، که ظاهری خوش نما داشت ولی طاغوتی خون خوار بود، و فرزند برومند علی (علیه السلام) یعنی امام موسی بن جعفر (علیه السلام) را پس از زندانی کردن طولانی، به شهادت رساند، و دستش تا مرفق به خون عزیزان و آل علی (علیه السلام) آغشته بود.
**************************************
1) فرحة العزی سید عبدالکریم بن طاوس، ص 100.

نوشتن دیدگاه