در علل الشرایع است که چون ابو حنیفه بخدمت حضرت صادق علیه السلام رسید حضرت از وی پرسید معنی آیه شریفه قل سیروا فیها لیالی و ایاماً امنین **سوره سبأ، آیه 18.***یعنی بگو شبها و روزهائی در کمال امن در زمین راه روید چیست و این زمان کجاست ابو حنیفه گفت گمان می کنم مقصود ما بین مکه و مدینه باشد حضرت صادق علیه السلام رو کرد به اصحاب و فرمود اطلاع دارید که در راه مکه و مدینه جلو مردم را می گیرند و اموال آنها را به غارت برده و آنها هم از جان خود ایمن نیستند و کشته می شوند عرض کردند آری و با این گفتگو ابو حنیفه ساکت شد آنگاه فرمود ای ابو حنیفه بگوید ائم معنی این آیه چیست من دخل کان امناً یعنی هر کس داخل آن شود آسوده است این محل کدام قسمت از زمین است گفت خانه خداست فرمود البته میدانی که حجاج بن یوسف جرثقیل به خانه خدا بست و عبدالله زبیر را که پناه به آنجا برده بود بقتل رسانید آیا او در آنجا آسوده بود ابوحنیفه در اینجا نیز سکوت کرد وقتی ابو حنیفه از خدمت حضرت خارج شد ابوبکر حضرمی بحضرت صادق علیه السلام عرض کرد قربانت گردم جواب این دو سؤال که از ابو حنیفه فرمودی چیست فرمود مقصود از آیه اول که می فرماید شبها و روزها در کمال امن در روی زمین راه بروید یعنی قائم ما اهلبیت با کمال امن راه بروید در آیه دوم که می فرماید هر کس داخل آن شود آسوده است یعنی هر کس با قائم ما بیعت کند و در سلک پیروان وی داخل شود و دست او را بفشارد در کمال امن خواهد بود**بحار، ج 13، ص 1106.***.
صدوق در خصال از ابو فاخته روایت می کند که امام زین العابدین علیه السلام فرمود اذا اقام قائمنا اذهب الله عزوجل عن شیعتنا العاهة و جعل قلوبهم کزبر الحدید و جعل قوة الرجل منهم قوة اربعین رجلاً و یکونون حکام الارض و سنامها یعنی هنگامی که قائم ما قیام کند خداوند بیماری را از شیعیان ما برطرف می سازد و دلهای آنان را همچون پاره های آهن می کند و به هر مردی از آنها نیروی چهل مرد می دهد و آنها حکام زمین و رؤسای اجتماع خواهند بود**بحار، ج 13، ص 1110. ***.

نوشتن دیدگاه