نوزدهم: طول روزگار و گردش روز و شب و سیر فلک در بنیه و مزاج و اعضاء و قوا و صورت و شکل آن حضرت، با اینکه طول عمر ایشان بیش از هزار سال می باشد، تأثیر نگذاشته است و خدا می داند که تا وقت ظهور، ایشان چند سال دارند.
وقتی حضرت حجّت (ع) ظاهر شود، در صورت مانند مرد سی ساله یا چهل ساله است و مسن تر از انبیای گذشته می باشد.
شیخ صدوق از ابوالصلت هروی روایت کرده است که: گفت: از حضرت رضا(ع) پرسیدم: «علامت قائم شما هنگامی که خروج می کند چیست؟»
فرمود: «علامتش آن است که در سنّ، پیر است ولی در صورت جوان می باشد بطوری که کسی که به او نظر می کند، گمان می کند که در سنّ چهل سالگی یا کمتر از چهل سال است، و نشانه دیگر آن حضرت این است که با گذشت شب و روز پیری به آن حضرت راه نمی یابد تا زمانی که اجل آن حضرت فرا رسد».
در کتاب «غیبت» شیخ طوسی از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: «آن جناب بصورت یک جوان سی ساله موفّق ظاهر می شود».
و نیز از آن حضرت روایت کرده است که فرمود: «اگر حضرت قائم (ع) خروج کند، مردم او را انکار خواهند کرد، در حالتی که حضرت یک جوان موفّق است».
و نیز از آن حضرت روایت کرده است که فرمود: «بزرگترین بلا آن است که حضرت مهدی (ع) از غیبت خارج می شود و بسوی مردم می آید در حالی که جوان است، ولی مردم او را فردی سالخورده، گمان می کنند».
مراد از «موفّق» همانطور که علاّمه مجلسی احتمال داده آن است که: اعضایش متناسب یکدیگر و خلقتش معتدل است یا اینکه کنایه در متوسّط بودن جوانی و یا .... است».
«شهرستانی» حیوان سیرت، در «ملل و نحل» بعد از ذکر فرقه های امامیّه، بعد از امام حسن عسکری (ع) که این مطلب را از رساله «فرق نوبختی» برداشته و جمله ای را از کلمات نافعه او دزدیده می گوید: «از عجایب این است که می گویند غیبت حضرت طولانی شده است و در حدود ۲۵۰ سال است و امام ما فرموده که: اگر کسی به نام حضرت حجّت (ع) قیام کند در حالی که از سنّ چهل سالگی گذشته باشد پس او امام و صاحب شما نیست؛ و ما ندانستیم که چگونه یک فرد ۲۵۰ ساله، ۴۰ ساله می شود» تا آخر.
و منظور و نتیجه این خبر این است که: «آن حضرت یا چهل سال دارد و یا اینکه از چهل سال کمتر است و اگر زیادتر باشد حضرت مهدی (ع) نیست».
و نتیجه شکّ و تردید این غافل آن است که: شما می گویید که او تقریباً ۲۵۰ سال است که غایب شده است، حال اگر او ظهور کند چگونه می تواند چهل ساله باشد؟
جواب: منظور این است که در ظاهر صورت و هیأت و بنیه و مزاج، مرد چهل ساله است، هر چند عمر او هزار سال باشد و خداوند متعال قادر است که هر کسی را در هر سنّی به این صورتی که ذکر شد، نگه دارد.
فریقین (شیعه و سنّی) نقل کرده اند که: «از معجزات پیامبر(ع) این بود که بر هر حیوانی که سوار می شدند، آن حیوان در همان سنّی که بود باقی می ماند».
ابن اثیر در کتاب «اسدالغابه» روایت کرده که: عمرو بن حمق خزاعی، آن حضرت را سیراب نمود و آن حضرت هم در مورد جوانی اش، در حقّ او دعا کرد و فرمود: «اللهمّ متّعه بشبابه».(یعنی: خدایا! به جوانی اش به او بهره عطا فرما).
پس هشتاد سال بر او گذشت ولی در ریش او موی سفیدی دیده نشد. بلکه بسا باشد که از حالت پیری به جوانی برگرداندند و خداوند متعال همه پیران بهشتی را جوان کند و به بهشت ببرد.
حال آیا به اعتقاد شهرستانی، (نعوذ بالله) در آخرت قدرت جدیدی برای حقّ تعالی پیدا شود یا اینکه شهرستانی برای آخرت، یک خدای دیگر قائل است که می تواند چنین کاری بکند و عجیب اینجاست که او حضرت خضر (ع) را زنده می داند، در صورتی که او چند هزار سال از حضرت مهدی (ع) بزرگتر است و می گویند در صحرا و خشکی ها، سیر و سفر می کند، و اگر زندگی آن حضرت طبق معمول باشد باید مشتی پوست و استخوان از ایشان باقی باشد و در گوشه ای افتاده باشد، و ایشان را در ظاهر و صورت، دارای هر سنّی که بدانیم جای همان اعتراض هست.
خدای تعالی به این گروه از مردم یا انصاف دهد یا درک و شعور عطا فرماید که هیچ کدام از اینها را ندارند.
میبدی در شرح دیوان گفته است که: «حقّ تعالی، دندان و ارکان حضرت خضر (ع) را پیش از ظهور حضرت محمّد(ع)، هر پانصد سال یک بار تجدید می کرد و بعد از ظهور حضرت مهدی (ع) هر صد و بیست سال یکبار تجدید می کند».
در «احتجاج» طبرسی از امام حسن(ع) روایت شده است که در حالات حضرت مهدی (ع) فرمود: «خدا عمر آن حضرت را طولانی می کند و بعد به قدرت خود او را بصورت جوانی ظاهر می کند که دارای سنّ چهل سالگی باشد و این برای آن است که بدانند که خداوند بر همه چیز قادر است».

نوشتن دیدگاه