چهل و پنجم: قتل دجّال ملعون که از عذابهای الهی برای اهل قبله است. چنانکه در تفسیر علیّ بن ابراهیم از امام باقر(ع) روایت شده است که: عذاب در آیه شریفه «قل هو القادر علی ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم او یلبسکم شیعاً و یذیق بعضکم بأس بعض» (1). به دجّال اشاره دارد، و فرمودند: «هیچ پیغمبری نیامد مگر آنکه مردم را از فتنه دجّال ترساند».
چنانکه در کتاب ««کمال الدّین»» از رسول خدا (ع) روایت است که فرمود: «چگونه فتنه ای در کار نباشد در حالی که او با آن شکل و قیافه و استعداد در سال قحطی بیرون می آید و همه آفاق جز مکّه و مدینه را سیر می کند».
حسن بن سلیمان حلّی در کتاب «مختصر بصائر» از امیرالمؤمنین(ع) روایت کرده است که فرمود: «هر کس می خواهد با پیروان دجّال بجنگد پس با کسانی بجنگد که بر خون فلان (2) و بر خون اهل نهروان گریه می کنند و بدرستی که کسی که اعتقاد داشته باشد که فلان مظلوم کشته شد وقتی خدا را ملاقات می کند خداوند بر او غضبناک خواهد بود و او دجّال را درک می کند».
شخصی پرسید: «ای امیرالمؤمنین! اگر پیش از آن بمیرد چه؟»
حضرت فرمود: «خداوند او را از قبرش، مبعوث می کند».
در کتاب ««کمال الدّین»» آمده است که آن ملعون در عقبه افیق شام، به دست آن حضرت کشته می شود.
و نیز از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: «خداوند تبارک و تعالی، چهارده هزار سال پیش از آنکه خلق را بیافریند، چهارده نور را آفرید».
شخصی پرسید: «ای فرزند رسول خدا! آن چهارده تن چه کسانی هستند؟»
حضرت فرمود: «محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان از فرزندان حسین که آخرین آنها قائم (ع) است که بعد از غیبتش برمی خیزد و دجّال را می کشد و زمین را از هر ظلم و ستمی پاک می کند».

پاورقی :
(1) سوره انعام آیه ۶۵ «یعنی: بگو، او قادر است که از بالا یا از زیر پای شما، عذابی بر شما بفرستد یا بصورت دسته های پراکنده، شما را با هم بیامیزد و طعم جنگ (و اختلاف) را به هر یک از شما بوسیله دیگری بچشاند».
(2) ظاهراً اشاره به عثمان است.

نوشتن دیدگاه