با تامل در اصول اعتقادی اسلام و ضروریات دینی، می یابیم هیچ اصل عقیدتی نیست مگر این که در رفتار ما اثر می گذارد، و فرد عقیده مند را وادار به خیر رسانی و فعالیتهای اصلاحی می کند، و از فساد و ستمگری باز می دارد. علاوه بر ایمان به خدا و روز جزا و رسالت انبیا، که چنان آثار عملی دارد و در رفتار مؤمنان راستین دیده می شود، اعتقاد به مهدی موعود (علیه السلام) - که تکمیل و تتمیم همان عقاید اسلامی است - نیز در رشد و تعالی روانی و اصلاح رفتار ما بسیار موثر است. اعتقاد به مصلح موعود - آن طور که در روایات ما آمده - انتظار نجات دهنده ای که در آینده نامعلوم خواهد آمد نیست، بلکه ایمان به مصلحی الهی است که مشخص و معین و از دودمان پاک پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است.
بنابر اخبار فراوان - که نمونه هایی از آن نقل شد - او بر همین کره خاکی زندگی می کند، و در فضای دردها و رنجهای ما تنفس می کند و از گرفتاریهای ما غمناک است، و به انتظار زمانی است که شرایط ظهورش فرا رسد، و دست یاریش را به سوی رنج کشیدگان و محرومان دراز کند و بساط قدرت و شوکت ستمگران را از صحنه زمین برچیند.
باورداشت چنین مصلح دادگستر توانایی، بی شک ما را بیدار دل و متوجه به آن حجت حق می گرداند، و کردار و گفتارمان را همسو و هماهنگ با اهداف اصلاحی او می نماید، بویژه که موظفیم برای تعجیل فرج او دعا کنیم، و خود نیز شایستگی لازم برای پیوستن به خیل یارانش را پیدا نماییم. در حال انتظار چنان پیشوای حاضر ناظری، احساس نزدیکی بیشتر بین خود و اومی نماییم، او که مظهر لطف و رحمت الهی و واسطه فیض است یعنی همه رحمت و نعمت و هدایت مبدا فیاض با وساطت آن ولی کامل و واسطه قابل دریافت می شود و به آفریدگان می رسد. (1)
چنین احساسی هم سرمایه نشاط روحی و سلوک روحانی ماست و هم مایه تسلی و آرامش ما در مصائب و گرفتاریها. ایمان به امام زنده قائم منتقم، همیشه چراغ امید را در دل ما روشن نگاه می دارد، و از فرورفتن در ظلمت یاس و بدبینی و تاریک دیدن افق حیات ممانعت می کند، و پیروزی حق را بر باطل و عدل را بر ظلم در آینده جهان نوید می دهد، چنانکه وعده الهی در قرآن مجید است: «وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم، ولیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم، و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا، یعبدوننی لا یشرکون بی شیئا، و من کفر بعد ذلک فاولئک هم الفاسقون» (2) و خدا به کسانی از شما که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند وعده داد که حتما آنان را [هنگام ظهور مهدی موعود] در زمین خلافت دهد [و بجای امتهای گذشته حکومت بخشد]، چنان که کسانی را [از امتهای صالح] که قبل از ایشان بودند [نیز] جانشین پیشینیان خود کرد.
و [بعلاوه] دینشان را - همان دینی که برای آنان بپسندید - بر ادیان دیگر تسلط دهد و ثبات بخشد.
و به همه مؤمنان - پس از بیم از دشمنان - ایمنی کامل دهد، که مرا بپرستند و هیچ چیز را شریک من نگردانند.
و بعد از این [امنیت وغلبه دین حق] هر کس کافر شود [حقیقت را بپوشاند یا ناسپاسی کند] همانا از دین بیرون رفته است.
بنا به روایات متعدد که از ائمه معصومین - علیهم السلام - رسیده تحقق مضمون آیه و وعده الهی در زمان قائم آل محمد (علیه السلام) است، و چنان که تاریخ نشان می دهد این وعده در عصر رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و خلفا نیز وقوع نیافت، (3) و چون وعده خدا خلاف نمی شود، پس وقوع آن - چنان که احادیث گویاست - در آینده و زمان مهدی موعود (علیه السلام) خواهد بود.

پاورقی :
(1) در این باب رک: خورشید مغرب، ۲۲۱ - ۲۲۹.
(2) سوره نور، آیه ۵۵.
(3) رک: المیزان، ج ۱۵: ۱۵۹ و۱۵۶ و۱۵۵.

نوشتن دیدگاه